İnsan kalbi böyledir: Onu kolayca dondurabilirsiniz, ama çok zor eritir, çok zor ısıtırsınız.
Sayfa 16
Ah! Havada ne kadar güzeldin bugün! İnsanın kalbi ve kafası da böyle huzurlu olabilse!.
Sayfa 16
Ruhunun ta derinliklerine gömülen, ama orada bile küllerin altındaki köz gibi hep canlı duran o özlem acısı, o yürek sızlatan hasret duygusu, kırlangıçlar uçup giderken uyanıvermişti birdenbire. Ve o anda, göğsünün üzerinde yeni bir güçle alev alev yanmaya başlamıştı.
Benim size sonsuz bir güvenim var. Sizi tanıyorum. Saçlarınızın kokusunu, sesinizi hiç duymamış olsam da gülüşünüzü tanırım. Gözlerinize güveniyorum. İyisiniz...
Çok tuhaftı doğrusu!
Bazen birden ciddileşir, işe dalar, bazen de o güne kadar görmediği şekilde neşeli olurdu. Şarkı söyler, güler, coşardı. Sonra birden, (...) sessizleşir, gözleri bir yerlere dalar giderdi.
Hiç durmadan bir eksiklik olduğunu düşünüyor, ama bu eksikliğin ne olduğunu tam olarak anlayamıyordu...
Kızıl Elma - Oğulla Buluşma - Beyaz Yağmur - Asker ÇocuğuCengiz Aytmatov · Elips Kitap · 20123,629 okunma
"Belki beni özlemedin?”
“Ne demek özlemedin! Hayatım boyunca hep seni özledim, seni düşündüm ben. Bu kadar çok beklettiğim için özür dilerim..."
Kalbim sıkışıyor, anlıyor musun beni...