"Gerçek acı sessizdir, bir huzurevi gibi."
Ömrüm düzgün cümleler halinde geçti. Bilmeden bazı hatalar yapmışımdır tabii. Bilsem... (...) Bilsem anlamı öldürür yine de cümleyi kurtarırdım. Oysa şimdiki halime bak. Kelimeler kifayetsiz kalıyor, dilbilgisi sırnaşık! Saçmasapan cümleler kuruyorum ve duyduğum mutluluk bana kaygı ile karışık bir utanç veriyor!
E-pubKitabı okudu
Ben de.!
''Söyle bakalım küçük ne yapmayı düşünüyorsun büyüyünce?''
''Cehennemde çiçeklendirme yapmayı düşünüyorum.''
Ben devrik cümle bile kuramazdım. Kuramazdım, çünkü korkardım. Sorumluluklarım vardı.
Ben de!
Çok az konuşur, konuşurken de kendisini bunu yapmak zorunda bıraktıkları için insanlardan nefret ediyorum gibi hava takılırdı.
Sayfa 66
belki ben masalların, mutlu sonların etkisindeyim hâlâ..
" Gerçek acı sessizdir, " dedim. " Bir huzurevi gibi."
Sayfa 93Kitabı okudu