Baslarda cok sıkılıp olayın gidişatını yer yer kaybetsem de bu kadar övülen bi kitabın nasıl biteceğini merak ettim. Arkadaşı Selim'in intiharıyla onu daha cok tanımak ve neden intihar ettiğini çözmeye çalışan Turgut'un hikayesi. Yer yer sıkıcı olsa da sonlarına doğru keyif aldığımın bi roman.
'Önce Kelime vardı.' diye başlıyor Yohanna'ya göre incil. Kelimeden önce de Yalnızlık vardı. Ve Kelimeden sonrada var olmaya devam etti Yalnızlık.. Kelimenin bittiği yerde başladı; Kelime söylemeden önce başladı. Kelimeler Yalnızlığı unutturdu ve Yalnızlık, Kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde. Kelimeler, Yalnızlığı anlattı ve Yalnızlığın içinde eriyip kayboldu. Yalnız Kelimeler acıyı dindirdi ve Kelimeler insanın aklına geldikçe, Yalnızlık büyüdü, dayanılmaz oldu.