Şimdiye kadar okuduğum en ilginç kitaplardan biriydi. Başlarken sıradan bir roman okuyacakmışım gibi düşündüren ama yarısından sonra 'ne okuyorum ben şuan' ya da 'burda tam olarak ne demek istedi acaba' diye düşündüğüm çok yer oldu.
Bir doktorun tedavi edeceğim diye kabullendiği hastasıyla rolleri değiştirip kendisini tedavi etmesi çok ilginç bir deneyimle aktarılmış. Ters köşe olan yerler bile öngörülemeyecek şekilde yazılmış ve insan da merak uyandıran bir yapıt.
Bazı şeyleri deneyimlemeden ne olacağını bilemeyiz, risk alırız ama risk sonucunda şuanki halimizden daha kötü bir durumda olabilmeyi de göze almalıyız. Doktorun tedavisinde hep somut şeyleri istemesi ama risk almak istememesi, bunun için kendi yöntemini kullanıp iç yolculuğuna çıkarak hayattan aslında ne istediğinin farkına varması güzel vurgulanmış.
Kitap boyunca farkında olmadan Nietzsche ne zaman ağlayacak diye beklediğimi fark ettim, sanki çok büyük bir olay olacak da öyle gerçekleşecekmiş gibi ama sonunda gerçekleştiğinde bunun çok olağan bir durum olduğunu gördüm.
Kitabın bana öğrettiklerinden biri hayatımıza giren kişileri her zaman seçemeyeceğimiz ama kimlerin hayatımızda yer almaya devam edeceğini seçebilecek olmamız.
Bir diğeri de kendimizi ve yaşadığımız hayatı kabullenmenin önemi.. 
Nietzsche Ağladığında
