Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
ahmet ümitin okuduğum ilk kitabı ve eminim ki sonda olmayacak, beni kendine o kadar hayran bıraktı ki kitabı bitirir bitirmez yazarın diğer kitaplarına bakmak istedim. türkiyede polisiye yazarlığında zirve de olan kişi olduğunu düşünmekteyim. lisanı o kadar akıcı ki içine çekiyor ve bundan zevk alıyorsunuz.
almyanda ve türkiye arasındaki tarihi ve sorunları ele alarak bize hem bilgilendiriyor hemde olay örgüsüyle birlikte cinayet çözüyoruz. açık konuşmam gerekirse olay örgüsünün içinde tarih, mitoloji olmasaydı sıkılırdım ve okumazdım ama ahmet ümit bir kitabı nasıl okutturacağını iyi biliyor.
ne kadar keyif alsamda tadımın kaçtığı yerler oldu maalesef.. türklerin arkeolojiye hiç önem vermemesi benim ciğerimi paramparça etti. dünyanın 8. harikasını kaptırmamız yetmiyormuş gibi günümüzde hala bunun üstüne durulmaması ve hala arkeolojiye önem vermemiz beni üzüyor.
kitapta öz eleştiride bulunduğum bir konu var. belki kimse okurken bunu düşünmedi ama türklerin almanyada istenmemesi bana şuan bizimde mültecileri istemediğimizi hatırlatıyor.
almanya türkiye arasındaki tarihi ustaca kaleme alınmış ve mitolojiylede bunu çok güzel süslemiştir ahmet ümit. son olarak şunu ekleyebilirim, mutlu sonlar bana bir sonmuş gibi gelmez bu yüzden kitabın bitişi beni fazlasıyla hoşnut etti.
Yazarın okuduğum ilk kitabı. Gayet beğendim. Kısacası Başkomutan nevzat ve ekibinin birkaç olayı çözmelerini anlatıyor. Gayet güzel yazılmıştı. Tavsiye ederim.
27 bitti atlayarak bitti desem daha doğru :(
Ahmet Ümit kitaplarını severim. Bu okuduğum ilk Ahmet Ümit kitabı değil fakat en yavaş kitabı diyebilirim. Ben kitap okurken kahve içerim o halde kitap başında uyumuşum. Siz düşünün artık ne durumda olduğunu yani demem o ki ben sevmedim kitabı. Üzgünüm tavsiye edemem :(
Ahmet Ümit'ten okuduğum bu ilk, muhteşem eseri soluksuz okudum. Daha ilk sayfadan son sayfasına kadar heyecanı dorukta yaşattı. Genç arkeologlar Fırat Nehri kenarında, kazı çalışması yaparlar. M.Ö 700 yıllarında Patasana isimli bir adamın yazdığı mektup niteliğindeki tabletleri meydana çıkarmaya başlarlar. Ne kalem, ne kağıt, Patasana kireçten yapılma pişirilmiş tabletlere farklı dilde yazmıştır bunları. İngiliz çevirmen bunları çevirir. Yazdıkları, hikayesi, yazarın yarattığı yer, mekan, geçmiş ve geleceği harmanlaması oldukça büyüleyiciydi. Altı çizilecek çok cümlesi vardı. Başlarda Patasana'yı çok sevmeye başlamıştım. Ama aşık bir insanın, kaybetmiş, kalbi hınçla, kibirle dolmuş bir insanın ne raddeye gelebileceğini okuyoruz kitapta. Diğer yandan kazı yapılan yerde meydana gelen cinayetler, baş karakterin kuşkuları, her karakterin hikayesi etkileyiciydi. İnsana ders veren bir kitaptı. Tarihle harmanlanmış bu kitabı herkesin okumasını öneririm. O kadar sevdim ki gerçekten yaşanmış gibi bağlandım romana. Pdf okuduğum için de üzüldüm. Bu kitap herkesin kitaplığında yer almalı.
Güzel polisiye
Güzel polisiye
Ahmet Ümit kaleminden ilk okuduğum kitap bazı yerleri arada sıksa da güzel bir polisiye kitabı. Kitap toplamda 3 ayrı vaka anlatıyor bize ve hepsi de birbirinden ilginç tavsiye edilir.
Harika kitap, harika kurgu ve harika bir yazar!
Ahmet Ümit'ten okuduğum ilk kitap, Kayıp Tanrılar Ülkesi oldu. Tek kelimeyle bayıldım! Hem mitoloji, hem tarih, hem de politika alanında genel kültür edinebileceğiniz yaratıcı bir polisiye romanı... Kitabı okurken yazarın devrimci kişiliği ve müthiş bilgi birikimi buram buram hissediliyordu.
Gerek Başkomiser Yıldız'ın özel hayatı, gerek ise değinilen toplumsal konular ve aile içi çatışmalar sayesinde, kurgu beni içine öyle bir çekti ki, günlük hayatımda bile aklımın bir ucu kitaptaydı. 500 sayfalık bir kitap olmasına rağmen, bir haftada rahatlıkla okunabilir.
!!spoiler içerir!!
Kitabın sonu beni kesinlikle şaşırttı, katilin Naziler olamayacağı en başından beri belliydi aslında, ancak Peter'in çıkması beklenmeyecek bir sondu (Şahsen ben Haluk çıkacağını düşünmüştüm.). Romanı bitirdikten sonra olanları düşününce, eksiksiz bir olay örgüsü çıktı ortaya. Beni en çok etkileyen, son bölümde Peter için kırılma noktasını Cemal'in Zeus'a kendi yüzünü vermesi olmasıydı. Bu durumun psikolojik boyutu gerçekten çok büyük.
Kitap hakkında "keşke böyle olsaydı" dediğim tek nokta, son bölümde Yıldız'ın yanında Tobias'ın da olması. En hoş karakter kesinlikle Toby'di! Bu vaka için bunca emek sarf etmişken katili yakalayanlardan biri olmaması hayal kırıklığına uğrattı beni...
Öncelikle çok sevdiğim bir yazar ve ilk okuduğum kitabı İstanbul hatırası.
Kesinlikle okumanızı tavsiye ediyorum yazar tarihi ve polisiyeyi çok iyi harmanlamış. Eğer polisiye seviyorsanız okumanız gereken bir kitap.
Bir Ahmet Ümit klasiği
Evet arkadaşlar siz bunu okurken ben kitabı bitirmiş olacağım:)
Fikir sahibi olmak isteyenler için yazmaya gayret ettim. Detaylar için de maddeler halinde aşağıda bulabilirsiniz.
Kendisini bilir ve severim. Daha okumadığım eserleri var. Lakin az çok hakim sayılırım. Lakin bu eser sayfa sayısı olarak %50 fazla. Türk dizilerin 3 saati doldurmak gibi zorunluluk altında yapmış oldukları eserler gibi olmuş. Sonu gayet tatmin edici. O son hatrına güzel diyebiliriz.
1.) Okuduğum her romanda olduğu gibi ruhsal bunalım yaşayan baş karakterimiz ve olmazsa olmaz aracı ama bu sefer P l y m o u t h. Bu tanışıklık bıkkınlık vermek bir yana dursun samimiyet veriyor artık. Eski bir dostu ile karşılaşmışım gibi. Ama artık şu alkolü içme be.
2.) Yine bel altı ve yine bir ahlâksızlık. Bunu kitabına almadan yapamıyor sanki. Boşa yazılmış ve boşa giden zaman. Bu konuyu yazmasa hiçbir kaybı olmazdı. Üzücü.
3.) İlk yüz sayfada polisiye romanı mı yoksa yerli türk dizisi mi okudum anlayamadım. Polisiye diyerek başladığım kitabın olaylara geç dahil olmasındandır daraldım.
4.) Sağ-Sol çatışmasını çok güzel ifade etmiş. Ülke gençlerini boş yere heba edilmesini, güzel detaylarda.
5.) Kahramanın kendi kendini yaptığı sohbetler baya güzel.
6.) Ülkemizde yaşanan faili meçhul olaylarına temas etmesi çok güzel. Önemli bir konu.
7.) Cenaze olmasına rağmen zihnen sarkıntılık yapan baş karakterimiz gösterdi ki; kadınların kısıtlama olarak gördüğü şeylerin aslında onları böyle sapıklardan korumak. Tâbi kadın da erkek ile aynı sapıklıkta ise anlamaz.
Not: bendeki PDF 595 sayfa. Pek umursamadım.
224 syf.
·
Puan vermedi
Ahmet Ümit'in ilk okuduğum kitabı bu kitap oldu. Pek beğendiğim söylenemez. Basit bir dili vardı. Belki de Ahmet Ümit okumaya yanlış kitaptan başladım bilemiyorum ama tekrar bir Ahmet Ümit kitabı okumak istediğimi de sanmıyorum.
Kitabı okurken sanki TV'de yayımlanan basit bir polisiye dizisi senaryosu okuyor gibiydim. Bütün cinayetleri en başından kimin işlediğini tahmin edebiliyorsunuz. Bu oldukça can sıkıcı ve okuma hevesini kırıcı bir şeydi. Kurgu pek sağlam değildi açıkçası.
Polisiye türüne zaten olmayan ilgimi de tamamen bitiren bir kitap oldu.
15 farklı öyküden oluşan Başkomiser Nevzat kitabı olur kendisi,
Nevzat başkomiserimizi olaydan olaya koşarken okuyoruz. Öykü olduğu için her olay sanki biraz yarım kalmış biraz da gerçeklikten uzaklaşmış gibi geldi bana, sanki bazı şeyler çok fazla tesadüf oldu. Bunun sebebinin öykü olmasının yanı sıra ilk başkomiser nevzat kitaplarından olmasına da yoruyorum. Mesela Zeynep ve Evgenia'yı okuyamamak tuhaf hissettirdi. Yani siz siz olun seriyi sırasıyla okuyun jdsfd
Ne olursa olsun başkomiser nevzat kitapları benim güvenli alanım sayılır, asla sıkılmadan okuduğum romanlar arasında yer alırlar.
