Yazarın okuduğum ilk kitabıydı kitabın kapağına bayıldım çok hoş olmuş bence. Konusuna gelirsek bazı kitaplar vardır seversin ama aşık olmazsın ben bu kitaba aşık oldum. Yazarın anlatím şekli cok guzel ve cok degisik. Ilk baslarda kecmisle gunumuz arasindaki git-gel okucunun kafasini karistira bilir ama kitabin ortalarina dogru buna alisicaksiniz. Kitabin sonlarina dogru yaklasdikca kitab insani kendine daha cok cekiyor resmen kitabin buyusine kapiliyorsunuz. Muratin kendini bulma hikayesi hayati anlama hikayesi bu kitap bana gore. Annesini daha dunyaya gelirken kaybetmis babasini ise kucuk yasinda kaybeden Muratin yasam mucadelesi bu. Hayati kitaplarda okudugu gibi sanan bi cocugun oykusu. Bu karmasada Emel isimli bi kiza asik olur. Emel Muratin tam aksidir. Soz dinlemez, uslu cocuk degildir Murat ise tam tersidir Emelin. Ne demisler zit kutuplar bir-birini ceker. Bir-birilerine olan asklari o kadar gucludur ki yillarca hic azalmaz ve yillar sonra Emelin hastaligini ogrenen Murat onunla evlenir. Hersey cok guzeldir asklarinin meyvesi kucuk Emel dogar ama babasiyla bi ortak noktasi vardir o da annesiz buyur. Sonunda gozyaslarinizi tutamiycaginiz bi roman okumanizi siddetle tavsiye ederim
İlk okuduğum romandır ve bu roman sayesinde kitap,kitaplık, okumak vs gibi kavramları fark ettim.
Gabriel Garcia Marquez'in Yüzyıllık Yalnızlık kitabını okuduysanız ve sevdiyseniz eğer, Pedro Paramo'yu da muhtemelen beğeneceksiniz çünkü Juan Rulfo, Marquez'in en önemli ilham kaynaklarından biri. Marquez'in deyimiyle ilk dört kitabını yazmasının ardından tıkanan yolunu açan ve başyapıtı Yüzyıllık Yalnızlığı ortaya koyabilmesini sağlayan kitap
Kitabı okuduğum gibi Yalnızız ile ilgili bir makale okuma ihtiyacı hissettim. Batı ve Doğu sentezini yapabilecek kişinin kadın olduğunu söyler, Peyami Safa bu kitabında. Erkekler ya Doğu'nun bilgeliğindedir ya da Batı'nın sahtekârlığında, insan iki benlikten oluşur. Birincisi maneviyatı, ikincisi insanın içindeki dürtülerin baskın gelmesinden
240 syf.
·
Not rated
Yazarın, Suskunlar eserinden sonra merakla alıp okuduğum başka bir romanı...II. Abdulhamid döneminin anlatılmasıyla başlayan roman, cumhuriyetin ilk yıllarının anlatımıyla sona eriyor.
Hayatımda okuduğum en sıradan romanlardan biri. Çok kötü bir anlatım, çok kötü betimlemeler, bağlaç olan ki'leri bile ayıramamalar ve sonu gelmeyen benzetmeler. Aşk böceğe benzer, aşk çiçeüe benzer gibi benzetmeler insanı intihara sürükleyecek cinsten. İkinci kadına acımamız mı gerekiyor onu anlamadım ama ben kendisinden sadece nefret ettim. Karakter anlatımları o kadar kötü ki, hiçbirine kendinizi yakın hissetmeniz mümkün değil. Çünkü hiçbirini tanımadan roman bitiyor. Hiçbir karakter anlatılmıyor, hep üstünkörü geçiliyor. Bir tek baş karakter Eylül'ün çok sulugöz olduğunu anladık çünkü her 2 sayfada bir ağlıyor. İkinci kadın tabii ki aülayacak diyeceksiniz ama 2 günlük tanıdığı adam ona ilanı aşk yaptığında ağlıyor, ilk kez yattıklarında ağlıyor, adam ne dese gözleri doluyor. Yok, baya kötüydü...
