Yusuf Kaplan'ın dersini aldığımda bu kitabı okutturmuştu. İnce bir kitap olmasına rağmen çok etkileyici bir kitap. Çok güzel bir eser. Okumanızı tavsiye ederim.
Kitap doksanlı yılların ortalarında yazılmasına rağmen oldukça güncel meseleler içeriyor. Okulların tek tip insan yetiştirdiği, üniversitenin yalnızca bir diploma aracı olarak işlev gördüğü ve okulun gerçek yetenekleri körelttiğini anlatıyor. Yazar değişik bir pencere açmış ve okulların "üretici ve ürettiklerini tüketici" insanlarlar meydana getirdiğini söylemiş. Kapital bakışla da bakarak okulu sönmeyen bir sermaye aracı olarak nitelendirmiş ve bir sektör halini aldığından bahsetmiş. Kitap güzeldi, aynı kitap günümüzde yazılacak olsa mevcut
gençlerde göz önünde bulundurularak çok çarpıcı bir kitabın ortaya çıkacağını düşünüyorum. Kitap 83 sayfa olduğu için PDF olarak okuyup hatırlamak istediğim bölümlerini kopyalayıp burada alıntı olarak paylaştım. Merak edenler PDF olarak indirip her mekanda kısa sürede okuyabilirler.
Gerçekte öğrenme edimi başkalarının yönetimine en az ihtiyaç duyulan bir insan etkinliğidir’ diyor yazar. ‘Herkes nasıl yaşayacağını okul dışında öğrenmektedir. Bizler bir öğretmenin müdahalesi olmaksızın konuşmayı, düşünmeyi, sevmeyi, hissetmeyi, oynamayı ve çalışmayı öğreniriz.’ Eğitim yaşam boyu süren planlanmamış bir süreci içermeli. Ve bunun yolu ne yazık ki okullardan geçmiyor. Yazar kitabı Amerikan eğitim sistemini kıstas alarak yazmış olsa da, ülkemizdeki eğitim sistemini düşününce, biz de okulların modern bir toplum ürettiğini iddia edemeyiz. Merak saikıyla dünyaya gelen ve okul öncesinde kendi iç dinamikleri ile zaten dünyayı tanımaya başlayan çocuklarımız okullarda merak duygularını tamamen yitirip, gerçek hayatta çoğu zaman ihtiyaç duymayacakları bilgileri yükleniyorlar. Diploma elde etmek amacı ile diplomalı öğretmenlere boyun eğiyorlar. Okullarımızda her bireyin ilgi alanlarının, meraklarının, yeteneklerinin ve mizaçlarının farklı olduğu yok sayılarak aynı muameleye ve bilgi bombardımanına maruz kalıyorlar. Sadece eğitim fabrikasının bir ürünü olan tüketicilerin bulunduğu ortamlarda mutlu olmak için akademik bir sürece dahil ediliyorlar. Yazar kendince okulsuz bir toplum hayali kurmuş ve yol göstermiş. Toplum olarak okulsuzlaşmak ütopik gibi görünse de , bireylerin farklılığını yok sayan eğitim sisteminin karşısında durmak ve çocuklarımızın heba olmasını engellemek mümkün.
Okulsuz toplum İvan Illich tarafından insanlık tarihinde okullaşmanın ve okul yapısı üzerine kurumsallaşma serüvenini anlatan detaylı bir analiz niteliği taşıyor. İllich eserinin tümünde okullaşmanın eğitimle aynı anlama gelmediği ve okulun körpe dimağları yozlaştırmak için bira araç olduğu tezi üzerinde duruyor. Eser genelinde yazarın Marksist bir bakış açısına sahip olduğunu söylemek mümkün. İllich okullaşmaya o kadar karşı ki mevcut okulların eğitime hiçbir katkısı olmadığını Amerikan eğitim sisteminden örneklerle dile getiriyor .illich şu noktada sınıfta kalıyor : mevcut okul sistemi ve eğitim sisteminin düzeltilmesini ve bir dizi reformlar uygulanmasını gereksiz buluyor,kökten okulları kaldırmak gerektiğini dike getiriyor.Son yıllarda Gatto nun eseri de İllichin eseriyle paralellik gösteriyor. Meraklıları John Taylor Gatto’nun bir kitle imha silahı olarak eğitim eserini de okuyabilirler.
142 syf.
9/10 puan verdi
okulda öğrendiklerimi unutmak için on beş yılımı harcadım.
kitabın içeriğinden çok karşı çıktığı ve benimsediği felsefeler üzerinden yürümek istiyorum.
dünyada hüküm süren ekonomik düzenler kendisinin niteliğine bağlı olarak farklı eğitim sistemleri geliştirdiler. bu birbirinden bağımsız gelişen iki faktör olsa da günümüz için bu ayrılıktan söz edemeyeceğiz.
göçebe toplumlarda, koloni toplumlarında,
Filozof ve toplum eleştiɾmeni olan yazar Çağdaş batı kültüɾü, kuɾumlaɾı ve eğitim, çalışma hayatı, eneɾjinin kullanımı, ekonomik gelişme, sağlık vb. alanlaɾdaki etkileɾi üzeɾine eleştiɾel incelemeleɾ kaleme almıştıɾ. Okulsuz toplum adlı bu eseri de bir inceleme kitabi olup tür açısından daha çok bir tezi andirmaktadır. Kitabın içeriğine iliskin olarak;okullarda gerektiği gibi eğitim verilemediğini, aslında amacın eğitim değil eğitilmeye çalışan ve sabit bir insan profili yaratmak olduğunu belirtmektedir. İnsanlığın kabul görmüş olduğu bu eğitim ve öğretim sistemi üzerinden birçok değerini yitirdiğini ve daha da bozulmaya uğradığını, müfredat üzerinden, istenilen kalıba sokulmuş,bu kurumların gün geçtikçe ticarethaneye dönüştüğünü, insanların değer sistemini kurumsallaştırdığını belirtiyor.
Bu tarz okumayı seviyorsanız begenebilirsiniz