DİKKAT: Bolca emek içerir... Emeğe saygı göstergesi olarak okumadan beğenmeyin please :))
Hola millet :)
Hiiiç uzatmadan konuya giriyorum:
Öncelikle yazara teşekkür etmek istiyorum; her zaman çevremdeki insanların deli olduğunu düşünür ama neden böyle düşündüğüme anlam veremezdim. Yazar bilimsel nedenleriyle açıklayınca anlamış bulundum ki
·
Not rated
Uçurtma Avcısı dostluğun,kardeşliğin,sadakatin kitabı.Joanna Trollope'un da dediği gibi"Muhteşem:
Bir kitabı ilk sayfasından son sayfasına kadar sıkılmadan okumak mümkün mü?Evet mümkün öyle bir kitap işte, bize vefanın, sevginin ne olduğunu anlatan, zamanı gelince yapılan iyiliklerin muhakkak karşılık bulduğunu gösteren, aynı anda birçok duyguda bizi birleştiren çok değerli bir eser bu eseri okuyanları şanslı gördüğümü belirtmek isterim. Yutkunmadan okunmuyor bazı sayfalar ve bazı sayfalar bizi mutlu ederken bazıları bizi hüzünlendiriyor.Bir ülkenin yaşadığı acıları, gözyaşını ve o ülkede yaşanmayan çocukluğu anlatmak aslında birçok ülkeyi anlatmak gibi. Bir ülke düşünün ölenler şanslı, bırakın ölüm belgesini doğum belgesi bile yok ve bir ülke düşünün bir stadyumda maçı izlerken ses yükseltilmez ama zina edenler cezalandırılırken sevinip ses çıkartılır bu aslında kötülüğe karşı sessiz kalmak değil midir?Ve evet yine sessiz kalındı. Çocuklar acı çekerken de, aç kalırken de sessiz kalındı, öyle ya Afganistan'da çocuk çok ama çocukluk yok. Peki burada kim daha çok vefalıydı Emir mi Hasan mı?Yoksa yapılanlar yeni biri olmayı mümkün mü kıldı? Birini çok sevmek onun için hırsızlığı bile üstlenmek sevginin bazen karşılık beklemeden de gösterildiğinin kanıtı, okurken bambaşka hisler ile doluyor insan, olayı yaşamış gibi gözünde canlandırabilmek,o anı yaşamak, hissetmek.. Anlatılacak çok acı var ama yine de yeniden iyi biri olmak mümkün diyelim biz...
Merak ediyordum ama çok beklentiye girmeden okumaya başladım. Çünkü ne zaman beklentimi yüksek tutsam hayal kırıklığına uğruyorum. Ama sonuç olarak kitabı sevdim.439 yaşında bir adamın hikayesi. Bir çok ünlüyle tanışmış, çalışmış... İnsanlığın bir çok evresine şahitlik etmiş.
Kitabı okuduktan sonra "uzun yaşamak mı, yaşamaktan zevk almak mı" ve "geçmişten kaçmak ve gelecekten korkmamak mümkün mü" gibi sorular sordum kendime. Hepinizin yaşamak anlamsız ya da hep aynı döngüdeyiz gibi hissettiğimiz zamanlar olmuştur. Böyle zamanlarda bu adamın kitaplarını okumak iyi gelebilir.
Ben severek okudum. Tavsiye ederim.
Kitapla ve sevgiyle...
·
Not rated
İki dünya savaşının ruhunu tüm çıplaklığıyla yansıtan bir yazardır Remarque. Garp Cephesi ile başlayan savaş serüveninin ikinci ve son halkası olan Cennetteki Gölgeler, diğer romanların kazası niteliğinde olan unsurları kapsar. Korku, sığınış, intikam ve insan ruhunun dinamizmini oluşturan birçok yıkımı içerir. Nazi Almanya'sından Amerika’ya
·
Not rated
Tevrat’ın 10 emrinden altıncısı: ’Lo tir’tsach.’ Ve yine, tüm ilahi dinlerdeki o büyük çağrı: “Öldürmeyeceksin”
Öldürmek kan dökmeden ibaret değil…
“Canına kıydığımız o kadar çok şey var ki! Öldürme eylemini yalnız o aptalca savaşlarda, devrimlerin budalaca sokak çatışmalarında ve idam sehpalarında gerçekleştirmiyor, adım başında bu cinayeti
Herkes göçüp gidiyordu. Her şey göçüp gidiyordu.
Bir veba ki milyarlarca insanı yok ediyor, bir uygarlığın çöküşüne sebep oluyor. Ve insanlık hayatta kalmak için canla başla mücadele ediyor. Tabii birde insanın acımasız ve korkunç yanı da ortaya çıkıyor...Şehirler, insanlar yok olurken hayvanlar köşe bucak dağılmış vaziyette. Hızla bulaşan ve bulaştığı herkesi en geç iki saat hayata tutan bir hastalık "Kızıl Veba"
Adımını nereye atsan cesetler, şehir yağmalanmaya mahkum ve her yer yangın yeri. Olay profesör ağzından anlatılıyor ve profesör de bizzat o salgını yaşamış, sağ bir şekilde kurtulabilmiş. Tüm bunlara şahit olmanın verdiği hüznü yaşıyor, anlatışındaki kıvranışı net olarak gösteriyor.
Her taraftan yükselen yardım çığlıkları ve bunlara fazlasıyla tanık olmanın insanın kalbini taşa çevirdiğini söylüyor profesör. Ne acı değil mi?..Bir uygarlık çöküyor ve herkes sadece kendi için yaşıyor, yaşamak zorunda kalıyor. Hızla yayılan bu veba sana kaçmak firsatını bile vermiyor. Her yerde seni bulabiliyor; evde, sokakta, işte...Böyle bir hızla yayılım varken kurtulabilmek ne büyük şans ama demi? İşte bu şans profesöre nasip oluyor ve diyor ki "Milyonda bir şans bana vurmuş" Gerçekten de öyle...
Ayrıca profesörün bu vebayı torunlarına anlatırken torunlarının onunla dalga geçmesi ve anlamakta zorlanmaları da kuşak çatışmasıni gözler önüne seriyor.
Kitabı beğendim fakat böyle bir salgının daha geniş çaplı ele alınması taraftarıydım. İnsanlarda bıraktığı izleri daha çok okumak isterdim. Yani kısa olması biraz hoşuma gitmedi tabii...Ama genel itibariyle hoş ve okunur. Keyifli okumalar dilerim;))
