Farkında değiliz belki ama kaybettiğimiz, koruyamadığımız umutlardan dolayı dünya adeta bir cehennem. Sorgulamadığımız bir hayat içinde olduğumuz için dünyada cenneti tadamıyoruz. Kolayca dağıttığımız hayatları bir araya getirememenin güçlüğü var önümüzde. O'na uzakken, O'nun bizden istediklerini hayatımıza gereği gibi dahil edememişken, kendimize yakın olmamız mümkün mü? Kalpten başlayacak, kalple devam edecek, kalp duruncaya kadar devam edecek bir iç seyahat gerekli bize. Kendimizi iyilikte, doğrulukta, ihlasta okumaya, her bir azamızı kullukta istihdam etmeye muhtacız. Başka türlü varolmanın, insan olarak görünmenin mümkünatı var mı? Sonsuza hazırlanıyorsak,dünyada sonsuzluğu tatmalıyız. Kirlenmiş nefislerle, katılaşmış kalplerle, bastırılmış ruhlarla bu mümkün mü?O'nsuz insan ne kadar eksik; O'nun ile ne kadar dünyaya ait değil!
Bilmek isteyelim Rabbimizden, bahşettiği hikmet ile hakikati kalbimizde korusun. Hayırlı Cumalar!
28.03.2024