Asaletle susan insanlar vardır. Siz cümlesini bitirmesini beklersiniz, aşkla. Onlar susar. Bir rahlenin önünde oturmuş, susan bir arif, ne müthiş bir resimdir, ancak ehli bilir. Onlar susar. Çünkü onların konuşması devrimdir. Susması devrimdir.
Felsefi bir yorum getiremem sizler gibi fakat şöyle bir yorum yapmak isterim.
Bir “iman” var kazanılması gerekilen yegane şey, bir “iman” var kaybedilmesi en büyük hüsran olan şey.
Benim için şimdiye kadar yaptığım en özel inceleme olacak bu, umarım yazmak istediklerimin çeyreğini olsun ifade edebilirim.
Leyla ile Mecnun hayatımda en önemsediğim şeylerden biri. Bir diziye bu kadar anlam yüklemek ne kadar mantıklı tartışılabilir. Ama sitede son zamanlarda denk geliyorum benden yaşça büyük kişilerin yorumlarına;