Belgelerim, Alejandro Zambra ‘nın ilk öykü kitabı. On bir öykü. Ya da on bir kısa roman mı demeliyim?
Yalın ama bir o kadar keskin, ironilerle dans eden bir anlatım...Yazar bir hikayeyi anlatmayı yaşama içimine dönüştürmüş dedirtiyor. Bireysel hafızamızda yer bulmuş alışkanlıklar ve davranış biçimlerinin sıradanlığını sıradışı biçimde anlatıyor. Arkada mutlaka şarkılar çalıyor siz kitabı okurken, şiirler eli çenesine dayalı sırasını bekliyor.
Pinochet diktatörlüğü altında demokrasisiz büyümüş bir neslin tüm izleri, takıntılar, trende unutulan valizler, güven veren şemsiyeler, begomviller, her şeyin rüyadan ibaret olduğu şehirler, tehditkar çamaşır makineleri, Arjantinlilere insanı kahkahalara boğan küfürler, metaforlar, metaforlar..
İyi okumalar.
“Bir keresinde kayboldum. Altı ya da yedi yaşındaydım.” diye basit bir cümleyle başlıyor kitap. Yine böyle basit ve kısa cümlelerle devam ediyor. Ve yazar zor olanı başarıp, bu basitliği hayranlık uyandıracak bir derinlik ve metaforlarla birleştiriyor. Hayatta yolunu kaybetmeyi okuyoruz Zambra’dan.
Ev en başta çocukluğumuz, kurduğumuz ilk