191 syf.
·
Not rated
·
Read in 13 days
Hep ferah bir pencere gibi önünde, yanında oturulup ufka bakılandı..
Reader Follow Recommendations
Ayrılık nasıl bir yalnızlık Hatice
İnsan sevdiğinin ağlamasını özler mi?
Annem benim
Neden yorgunluktan ve merhametten başka
Fotoğrafın yok evimizde?..*
Biz mi
Yaşıyoruz işte ..
Hepimizi alçaltan bir dünyayı
Sevmeyi öğrendik sonunda
İyi insan olduğumuz zamanlardan
Sessiz bir yara derinimizde..*
Yazık bize! Hepimiz korkunun ev sahipleriyiz.*
Odanın karanlığında bir küçük dağ gibi çöktü yere..
O kapının eşiğinde beklemişti uzun yıllar boyunca. Hayat kendisini o eşikten uzaklaştırmak için hiçbir şey yapmamıştı. Kendisini uzaklaştırsa ne olacaktı ki? İnsan kendisinden ibaret değildi. Eşikteki yıllar boyunca içinde biriken öfkeyi, zihninde duran sözlerle birleştirdiği zaman ortaya çıkan görüntüyü de sevmişti. Sevmiyorsun bunları, bu evleri, iş yerlerini. Sevmiyorsun bu insanları, sevmiyorsun lağım çukurlarını. Sana ait olanı sana ait kılmadı onlar. Sana ait olanı sana çok gördüler . Seni yok saydılar hakaret ettiler, çiğnemeye çalıştılar. Seni yok etmek için uğraştılar. Yaşam boyu direndin sen , hep var olmak için direndin…
İnsan bazı şeyleri görememek için onlara bakmamaktan daha fazlasına ihtiyaç duyuyor.
Yüzünde aynı acı yoktu ama izleri kalmıştı.