Sevgili anacığım doğruyu söylemek gerekirse, sigara içtim, içkiye başladım, geceleri sahillerde sabahladım, gözlerime kan düşene kadar kitap okudum, yanlış şeyleri sevdim, zarar verdim kendime. Bazı paragraflarda kendi benliğimi aradım, yanlış adımların altında kaldım.
Sevgili anacığım bunlar gerekliydi, büyümek için odama kadar getirdiğin bir bardak süt yoktu, artık Dostoyevski okuyarak aydınlanmak, Tezer Özlü okuyarak kıvranmak vardı. Biliyorum sevmiyorsun artık karamsarlığımı. Uzaklardaki yaşam evdeki yaşam gibi değil, bazı şeyleri umursamaya başlamadığın anda karşına başka şeyler çıkarıyor hayat. Bu evren iki dakika rahat durmuyor, bizi üzmek için her şeyi yapıyor. Bana verdiğin çocuksu saflığı kaybetmeden yazmıyorum, çizmiyorum, düşünmüyorum. O yüzden hiç korkma, içimizdeki merhamet ve insan sevgisi her zaman muktedir.
Sevgili anacığım artık anlamalısın, bazen doğruları görmek için insan yapmadığı şeyleri yapıyor, buna mecbur kalıyor insan. Ya da Kafka’nın dediği gibi “Sen kabusları görüyorsun, insanlar gerçek kılıyor”
Beni anla sevgili anacığım, değişmedim, büyüdüm.
Sayfa 67
Kitaba öyle bir zamanda başlamışım ki, gerçek hayattan kaçmak için elime aldığım kitabın gerçek hayatla olan benzerliği beni şok etti. Doğrusu kitabı arkasını okuyarak almadım. Kitapla ilgili çok fazla güzel yorum aldım ve tasarımı çok güzeldi.
Hindistan da birinin gölgesini kaybederek ünlenmesi ile başlayan hikaye zamanla dünyaya dağılıyor. Sırasıyla ülkelere bulaşan bu durumun nasıl olduğu kimse tarafından anlaşılmıyor. Ülkeler karantinaya giriyor, giriş-çıkışlar kapatılıyor ve gölgesini kaybeden insanlar incelemeye alınıyor. Kişi sadece gölgesini kaybetmekle kalmıyor. Belli bir zaman sonra anılarından oluyor ve en kötüsü bilinç altımızda olan, reflekslerimizle dahi yaptığımız şeyleri unutmaya başlıyorlar. Nefes almak, konuşmak, okumak, harflerin ne anlama gelmesi vs. Gölgesini kaybedenler ve kaybetmeyenler arasında büyük bir savaş çıkıyor. Ama bir kişinin buna engel olacağını düşünüyorlar. Herkesin amacı da o kişiyi bulmak. Gölgesini kaybedenler unutmadan onu bulmak istiyorlar, kaybetmeyenler kaybetmeden önce bulmak istiyor. Ben kitabın konusunu çok beğendim. Özellikle sonu beni o kadar şaşırttı ki. Klasik bir son okuyacağınızı düşünmeden başlarsanız emin olun pişman olmazsınız. Kitapla kalın! 
The Book of M 
Peng Shepherd
Umudunuzu kaybetmeyin!
Tarih boyunca her zaman yaşam onurlu bir yaşam olduğunda yaşam sayılır denmiştir.Onurlu bir yaşamın temeli de kişinin her zaman umudunu koruyarak içsel özgürlüğünü korumasıdır,içsel özgürlüğe sahip bir kişi hiçbir zaman geçici tiranlara boyun eğmez.Umudu kaybetmemek yaşamın da anahtarıdır.
İki küçük kızı olan sevgi dolu bir anne çocuklarına asla bir köpek almayacağını söylemiş. "Onlara hiçbir zaman bir köpeği kaybetmenin acısını yaşatmak istemiyorum, onların buna katlandığını görmeye dayanamam," demiş. Belli ki bu kadın kızları için her şeyin en iyisini istiyor, fakat onları köpeğin öleceği gerçeğinden koruyarak aynı zamanda köpek sahipliği gibi dünyanın en keyifli olaylarından birini deneyimlemekten de alıkoymuş olmuyor mu?
Sayfa 358 - EpsilonKitabı okudu
