“Kelimeleri sana veriyorum okuyucu... Onlar yanıp sönen birer oyuncak. Boş içleri. Boş mu? Alev var göğüslerinin içinde, barut var, gözyaşı var. Nihayet bütün dünya kelimelerden ibaret. Ama sende ne varsa kelimede de o var. Kelime, Narsis'in kendini seyrettiği dere. Çok bakma, içine düşersin!”
Sayfa 65 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Kur’an’ın alelade bir okuyucu veya bir tahlilciye sistemsiz göründüğü ve birbirine zıt unsurları bir araya getirdiği intibaını uyandırdığı malumdur. Ne var ki Kur’an, edebiyat değil, hayattır. Dolayısıyla ona bir düşünce tarzı değil, bir yaşama tarzı olarak bakmaya başlanır başlanmaz güçlük ortadan kalkar ve bu yanlış intibalar da değerini kaybeder.
Sayfa 21 - Yarın YayınlarıKitabı okudu
“Okuyucu, önceden, inceleyeceği kitabın yeryüzünde kendi türündeki tek kitap olduğu; edebi üslubunun tüm diğer kitaplardan farklılığı; O’nun, konusunda eşsizliği ve daha önceden kafasında varolan kitap kavramının, onun Kur’an’ı anlamasına yardımcı olmayacağı konusunda uyarılırsa, anlamasına birer engel teşkil eden bu tür zorluklardan kurtulabilir. Bu nedenle, okuyucu ilk önce kendi zihnini önceden kalıplaşmış kavramlardan yalıtmalı ve bu Kitab’ın ayırıcı ve eşsiz özellikleri olduğunu kabul etmelidir. Okuyucu işte ancak o zaman Kur’an’ı anlayabilir.”
Sayfa 17Kitabı okuyor
şiir gibi yaşam... yaşam gibi şiir...
Kitabın sonunda yazar, meraklısı için şiirlerinin yazılış nedeni ve onda uyandırdığı duygu yoğunluğunu kaleme almış. Bu pek rastlanan bir şey değildir şiir kitaplarında ve yazar bunu her kitabı için yapmış sanırım. En azından benim okuduklarımda vardı. Aslında bir yönüyle bunun kaleme alınması okuyucu için de şiirin gizemli dünyasına girmeye, yani şiire şair gözüyle de bakmaya imkan oluşturuyor.
Şiirle pek aram olmasa da seviyorum 
Attila İlhan kalemini. İlk kitabından sonra ikinci kitabını yayınlamasının çok uzun zaman aldığından bahseder. Dönemin şartlarına dem vurarak yayın için solcu kesimin nasıl sıkıntı çektiğinden de bahseder. Okuduğum bazı sağcı yazarlar da kendileri için aynı sıkıntıyı dile getirmişlerdir, bu da demek oluyor ki insan, beyninin içinde dönen fikrin yansımasını hayatında hep yaşıyor ve yaşayacak. Bulunduğu dönem için tehlike olduğu, belki de halkı kitlesel bir bilince yönelteceği ama en önemlisi kimsenin söylemeye cesaret edemediği çürümüşlüğü dile getirenlere her türlü sıkıntıyı reva görmek ve sonraki dönemlerde de edebiyatçı ödülleri verip, anma törenleri düzenlemek bizim huyumuzdur. Ne diyebilirim ki...
"Şiiri yaşamaktan yayımlamaya vakit kalmıyordu" der bir yerde. Bana hayatımızın aslında bir edebiyat, bir şiir, bir tarih ve hatta bir polisiyeden oluşan harman olduğu izlenimi verdi. Yalan da değil, hayat hepsini içinde barındıran bir çorba misali. Sadece bizim neresinden baktığımıza bağlı ona yüklenen anlamlar.
Güzel anlamlar yüklediğim güzel bir deneyimdi. Şiirseverler zaten mutlaka okuyacaktır ama benim gibi sevmeye çalışanlar için Attila İlhan okunmaya değer...
