Insana rast gelesin...
Nerden başlasam, nasıl anlatsam... ama sanırım öncelikle çok değerli 1K dostum 
Saliha Akyol vasıtasıyla tanıştığım hem ruhuma dokunan kitap 
İnsiyak hem de bu kitabın yazarı 
Mehmet Durmaz için teşekkür ederek başlamak sanırım çok daha değerli olacak.
Tam olarak neler hissettirdiğini anlatmanın pek mümkün olmayacağının idrakinde olmama rağmen yine de denemekten vazgeçmemek adına bahsetmek gerekirse, kitap sizi yüreğinizden tutarak önce bir içsel yolculuğa çıkarıyor. Öncelikle kendini arayan, kendini ararken dünya denen bu gerçeklikte kaybolan, zaman zaman hayal, rüya, masalların içinde gezinen Kutay Efendi'nin hikayesinde siz de onunla beraber kayboluyorsunuz. Bir tek ben mi sığamıyorum, bu dünyaya , bir tek ben mi fazlayim, belki de başka bir zamana aidimdir diye dalgalanırken bir de aşk ile sınanıyor. Hikayenin gidişi, sonu ya da hikayede olanlardan ziyade doğa tasvirleri, kahramanin karşısına çıkan çoğu masallardan tanıdık karakterler ve onların dilinden anlatılan yaşam rehberi gibi sözler, sanki susuzluğunuzu gidermek gibi geliyor. Kitabı okurken elime sürekli bir kalem almak zorunda kaldım, çünkü altı çizilecek, hayata katılacak o kadar cümle var ki... ama sanırım bana en iyi geleni 'insana rast gelesin' oldu.
Kitabın dili hikayenin zamanından da mütevellit sizi biraz zorlayabilir, ama arkasındaki sözlük işinizi oldukça kolaylaştırıyor. Bir de benim gibi bu kelimelere aşina iseniz zorlanmadan tadını çıkarabilirsiniz bence. Bu ruha dokunan kitabın sevgili yazarının Mehmet Durmaz diline kalemine yüreğine sağlık dualarıyla, ruhuna dokunacağına inandığım kitap dostlarına şiddetle tavsiye ederim. Okuyunuz okutturunuz efendim...
