Elektrik tellerinde takılı bazı hayallerimiz.
Her an yanıp kül olmaya hazır, ama daimâ bulutlara yakın..
Korku ile ümit, bir mü'minin yaşamında vazgeçilmez ikilidir.
Ölçüdür anahtar kelime. Hangisinde aşırıya kaçılırsa, o olur insanın zindanı. Aldanmışlığı..
Bir yasak meyve ile başlamadı aslında her şey. Her şey Allah'ın "ol" demesiyle başladı. Bir ağaca "ol" diyen, Âdem'e de "kul" dedi. Kimi zaman kul olmayı, kimi zaman kül olmayı beceremedik. Yük edindik kendimize bu kutlu görevi. Yük elbette. Dağların kaldıramadığını biz üstlendik nihâyetinde..
Bilemiyoruz hangi sokağın kuşları ötecek biz geçerken. Kargalar nerede öğretecek bize insan olmayı. Kabil'e öğrettiği gibi..
Bilemiyoruz ama, bilmekle övünüyoruz çoğu zaman..
Oysa biz bilmezken, meleklere dahî vermediği ilmi, bize veren O'dur. Bizi önemli kılan, bizi seven O'dur.
Sevmeyen, cennet ile müjdeler mi hiç?