Alyoşa üzümlü kekim. Okuyanlar neden böyle dediğimi anlayacaklar... Ne Karamazov'muş bunlar diyerek okudum kitabı. Oblomovluk terimine aşinaydım şimdi dilime Karamazovluk pelesenk olacak.
Öncelikle "Suç ve Ceza" kitabından daha çok sevdim dersem beni taşlamazsınız değil mi? Ama tabii ki ikisi de çok büyük eser.
Dmitri, İvan ve Alyoşa bu üç kardeş hayata dair birçok şey öğretti. Babalarının karakteri, hayata bakışı yer yer beni kızdırsa da bir şaheser okudum. Bir cinayet ve bu cinayet etrafında gelişen özellikle üç kardeş arasında dönüp dolaşan olaylar zinciri... Hepsi kendine ayrı dünyalar kurmuş ama onların tek ortak noktası -sözde- baba faktörü.
İvan... Hayat görüşünün ayrıntılı olarak verildiği kısımları çok zevk alarak...
Dmitri... O büyük sevdası ve bu sevda uğruna yaptıklarını ürkerek...
Alyoşa... En küçük ama en aklı başında, gerek abileri için üzüntüsü gerek savaşmasını oldukça etkilenerek okudum. Favori karakterim söylememe gerek yok, Alyoşa.
Kitabı araştırdığımda Freud'u etkilediğini okumuştum bu yönüyle psikolojik tahlilleri zengin bir eser, o zaman kitaplığında bekletenler daha fazla bekletmesin ve hemen eline alıp okusun.
"Doğrusu insanlara karışmayı, çevremize her şeyi, en kötü, en
tehlikeli düşüncelerimizi bile açmayı severiz. içimizdekini başkaları ile
paylaşmayı sever, başkalarının da sevgimize karşılık vermesini,
kaygılarımızla, üzüntülerimizle ilgilenmesini, huyumuza suyumuza
gitmesini isteriz." 
Karamazov Kardeşler
Fyodor Dostoyevski
128 syf.
10/10 puan verdi
Beklemek, Godot'yu beklemeye benzemesin
En sevdiğin beş kitap sorusunda listeye kesinlikle aldığım bu kitaba nasıl bir inceleme yazmamışım, bilemiyorum. Üstelik bu kitap bir klişeyi de yaşattı bana. 
Yeni Hayat kitabında diyordu ya, 'Bir kitap okudum ve hayatım değişti.' diye. Benim yaşadığımı anlatan cümle biraz bu, ama en çok da 
Kemal Sayar 'ın bir kitabında geçen şu alıntı:
