Ne zaman tehdit edilmiş hissetsen, kendine mesafe koyuyorsun. Kasıntı, mesafeli ve analitik davranıyorsun; sanki ben, televizyonda izlediğin bir doğa belgeseliymişim gibi. Aramıza cam bir bölme giriyor. Gerçi o cam bölme hep orada, değil mi? Bütün dünya da bu bölmenin diğer ucunda. Bu yüzden kendin hakkında konuşmuyorsun. Bu yüzden benim sadece bir ofis eşyası olmadığımı farketmen için bir sene bekledim. Şu koca, aptal ve sonu gelmeyen soğuk bakışların... Dünyayı sanki akşam haberlerini izliyormuş gibi izliyorsun.