Ayşe Kulin, kitabı Türkan Saylan'ın ağzından kaleme almış ve dili diğer kitaplarında olduğu gibi akıcı ve sade. Okurken sıkıldığımı hatırlamıyorum, aksine sonra ne olmuş diye merak ederek okumaya devam ettim.
Kitabın yazılmasına Türkan Saylan'ın ortaokul yıllarından beri en yakın dostu olan Gökşinle mektuplaşmaları ışık tutmuş zaten kitapta da sıkça mektuplara yer veriliyor.
Ömrünü insanları iyi etmeye adamış, sevginin ve iyiliğin gücüne inanmış, haksızlıkların karşısında dimdik durmuş, onuruyla ve geride bıraktığı ona minnettar binlerce gönülle bu dünyadan geçip gitmiş - kendi deyimiyle- doktor Türkan'ın hikâyesini okuduğunuza pişman olmazsınız.
Son olarak şunu söylemek istiyorum.Türkan Saylan son günlerini yaşarken ben 13 yaşındaydım ve tam olarak neler olup bittiğini çok da anlayabildiğimi söyleyemem fakat bir haksızlık yapıldığını kalben hissedebilmiş ve ömrünün son günlerini geçiren bu kadına yapılan haksızlığı ve çiçekli penceresinin önündeki son hâlini aklıma kazımıştım. Daha sonraları hakkında internette dolaşan birkaç videosunu izlemiş ardından yazılan veda yazılarını okumuş kalbimin yanlış hissetmediğini anlamıştım ve bu kitabı da okuduktan sonra diyorum ki sevgili Türkan Saylan ne yüce gönüllü bir insanmış. Ülkeme kattığı değerler için yaptığı tüm iyilikler için topluma kazandırdığı sayısız insan için her şey için kimsenin karşısında eğilip bükülmeden bu dünyadan ayrıldığı için sonsuz saygı ve minnet...
