“Hayatta olmak her zaman iyi olduğun anlamına gelmiyor.”
“İyiyim artık.Bırakabilirsin.”
“Ben iyi değilim.”
Yüz ifadesini görmeyi umarak başımı yana eğip ona baktım.”Neden iyi değilsin?Kâbus mu gördün?”
“Hayır ama öyle çığlık attığını duymak kâbus gibiydi.”Ses tonu son derece ciddiydi.
“Hayır canım,konuşacağız ama biraz bekleyecek.Tabii sen bu arada sinirlenip bana mantıksız davrandığımı söyleyebilirsin ya da ne bileyim bunu neden yaptığımla ilgili dilediğin kadar çılgınca nedenler öne sürebilirsin ama ben bir yere gitmiyorum.Seni bir daha bırakıp gitmemin,”dedi Cole gözleri ateş saçarak,”hiçbir şekilde imkânı yok.”
“Sasha dur lütfen.”Sadece birkaç adım arkamdaydı.”Lanet olsun bir kere daha kaçma benden.”
Bir kere daha kaçma benden.Of,bu sözü canımı acıtmıştı çünkü doğruydu.
Bir de ikinci tür bir ölüm vardı, ruhunun çıkıp gittiği ama bedeninin devam ettiği, bir zamanlar yarattığın kabuk içinde sadece varlığını sürdürdüğün türden bir ölüm.
Sayfa 90Kitabı yarım bıraktı
"Bazen insanlar yanlış yapar ve cezalandırılmaları gerekir ama bazen de onları yaptıkları hareketlere itenin ne olduğunu anlamak gerekir."
"Hayat kendine ne kadar güvendiğini ya da bir şeylere çok inanmak istediğini umursamıyordu."
"Gözleri her bir zerresini ezberlemek istermişcesine yüzümde dolaşıyordu. Aramızda başka bir sessiz gerilim daha oluşurken verdiğim cevaba inanıp inanmadığını merak ediyordum. Nasıl iyi olabilirdim ki? Bazı insanların, yaşadıklarından sonra nasıl iyi olabileceğimi anlayamadıklarını biliyordum, bana çok narin bir yaratıkmışım gibi davranıyorlar. İşte bu nedenle bu eyaletin dışındaki hiç kimse geçmişimi bilmiyordu."
"Arkadaşlar birbirlerinden vazgeçmezler, özellikle de korkunç travmatik olaylar yaşadıktan sonra."
"Zamanda geri gidebilecek olsaydım, on dokuz yaşındaki Sasha'ya olanları kabul et, yaşa gitsin derdim. Davet edildiği okul partilerine gitmesini söylerdim. Geç yatıp geç kalkmasını, kendine daha fazla güvenmesini, aynaya baktığında sahip olduklarının farkına varmasını..."