Sevmeye layık olmayanı hatırlayarak değerli etme!
Dönmek mi istiyor, bir şans daha verme.
Unutma; sevgi yürekli olana yakışır...
Bana derler ki "Veren el, alan elden hayırlıdır." Bende derim ki "Elin vergisi canın sevgisi."
Bana derler ki "Verilenler, günahları örter, perdeler." Bende derim ki "Örtülüp, perdelenecek şeyleri azaltmak daha iyi değil mi?"
Bana derler ki "Verenin malı artar." Bende derim ki "Malım artsın diye vermek, vermek midir, almaya hazırlık mı?"
Bana derler ki "Öyle bir ver ki, sağ elin verdiğini sol elin görmesin, bilmesin." Bende derim ki "Peki bu sağ elleriniz nasıl bu kadar meşhur oldu?"
Bana derler ki "Az sadaka çok kaza bela savar." Bende derim ki "Çoğunu verip gelecektekiler de dahil hepsini birden savuşturmak daha iyi değil mi o zaman?"
Bana derler ki "Olmayanı verdiğinle sevindirmek mevcudunun zekatıdır." Bende derim ki "Olmayan-olmayan-olmaya sen-verip de sevindiren-olmaya ne çabuk, ne kolaylıkla alışmışsınız. Rolleri değiştirmek, biraz da sen alıp da sevinen olmak ister misin?"
Bana derler ki "Biz, bize verilenlerle böyle olduk." Bende derim ki "Sizin gibi olmamak için her şeyimi vermeye de, hiçbir şeyimi vermemeye de ahdettim."
Sayfa 11Kitabı okudu
''Eğer dostluğumuz zaman ve uzaklıkla sınırlıysa, o yok demektir. Zaman ve uzaklıkla sınırlı olmayanı yaşıyoruz biz. Uzaklığı yenince hep aynı yerdeyiz. Zamanı yenince hep aynı anın içindeyiz. Böylece her an için birlikte olacağımızı düşünmedin mi?''
-RİCHARD BACH
''Ne yapıyorsun? Hiç doğmayan bir güneşin batışına mı üzülüyorsun? Senin olmayanı kaybetmek niye bu kadar üzdü seni! Şimdiden sonra dönse ne olur ? neyi düzeltebilir artık, beni bunca yıktıktan sonra... gecikmiş bir güneş ne kadar ısıtabilir ki kalbimi? ''
Yoksa dünyada olmayanı mı arıyordu? İki yanına bakındı. Sağdaki kaldırımda duvara dayanmış büyük gözlü bir okul çocuğu ilgiyle ona bakıyordu. Gözlerini kırpmadan elindeki elmayı ısırdı. Ağzı sulandı. Yürüdü. Vardı işte. Çocuklar, elmalar vardı.
İyi de affa değer olanı zaten herkes affeder. Asıl af, affa lâyık olmayanı da affetmek değil mi?
Sayfa 325 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
GURBETÇİ ŞÂİR SERVET YÜKSEL'İN DUYGU SÜZGECİNDEN SÜZÜLEN ŞİİRLER
M. NİHAT MALKOÇ
“Aman ha, gönül kırıp; kırılmaya değer mi?
Boş şeylerin peşinde yorulmaya değer mi?
Ne kaldı elimizde baharından, yazından?...
Bu dünya çiçek olsa derilmeye değer mi?”
(“Değer mi?”- Servet YÜKSEL)
Gönül telimizi
Bu kadar mı zor birlikte yaşamak…. Aynı gök yüzüne bakıp, aynı topraklarda yaşayıp nefes alıp vermek, bu kadar mı zor??? Kendimizden olmayanı ötekileştirmek, farklı görmek hep bi üstünlük gösterme çabası… Biri der yakın yıkın biri der aman boş ver zaten başlarına ne gelirse hak ediyorlar…bunları işittikçe gördükçe inan ki kendi insanlığımdan tiksiniyorum…İnsan avazı çıktığı kadar bağırmak istiyor bazen,YEETTERRRR diye…Yeter bu düşmanlık yeter bu öfke bu nefret bu kinn….Yeter bu sonu olmayan ölümlere…Hem hani KARDEŞTİK, nerde kaldı o hiç dilimizden düşürmediğimiz Türk-Kürt kardeştir sözü...Kardeş demek; aynı acıya üzülmek aynı sevince gülümsemek değilmidir…Unun parmağına çöp batsa senin yüreğin yanar… kardeş dediğimiz bunu gerektirmez mi? Bunları yazarken bile aman Türk kardeşim aman Kürt kardeşim kırılmasın incinmesin diye düşünmek bu kadar mı zor?? Daha kaç kere ölmemiz gerekiyor ki? Kaç acı, kaç ana feryadı gerekiyor? Kaç şehit, kaç ölü aklımızı başımıza getirecek? Yeter artık; bu toprakların mezarlıkları çoluk çocuk,genç ölülerle doldu yeterrrr…..
O gece, karanlık odada yan yana uzanırlarken Ayşe,
-Bu akşam yemekte onlarla tartışmadın, dedi. Oysa şu hoşgörü lafı sürüp giderken senin de karışacağını sanmıştım.
-Değmez. İkisi de kof adamlar. Görmüyor musun, gösteriş tartışmasından beri ben bir şey söyledim mi susuyorlar. Çekiniyorlar benden. Senin öğüdüne uyup içimden gülüyorum. Bu iki adam dünyada hoşgörü diye bir şey olmadığını bilmiyorlar. İnsan kendininkine uygun olmayanı bağışlamaz. Biz, hoşgörüsü olmadığını bile bile, başkalarında kendininkinden ayrıyı bağışlamaya çalışana hoşgörülü diyoruz.
-Bize karşı iyiler ya!
-Bilmiyorlar da ondan. Ölçülerine uyacağımızı sanıyorlar. Bilseler kovarlar bizi.
Sayfa 113 - YKYKitabı okudu
Sevmeye layık olmayanı hatırlayarak değerli etme! Dönmek mi istiyor, bir şans daha verme. Unutma; sevgi yürekli olana yakışır.