'Peygamber olan neden kendini açığa çıkarmaz,dede? Herkes onu tanısa elini sıksa iyi olmaz mı? ' dedem güler,işin püf noktasıda burada ya! Peygamber olan peygamberliğini bilmez ki ! O da hepimiz gibi bir insandır.Yanlız haydutlar bilirler haydutluklarını'.
Sayfa 45
Bazen insanların sevgi ölçütlerini değerlendiriyorum da, çoğunluk fiziksel güzelliğe ya da paraya önem verir. Bunlar olmaz, bunlar geçicidir diyorum. Sonra başkaları var. Olaya salt duygusal olarak bakıyorlar. O zaman da Nietzsche'nin duygular hakkındaki o muhteşem sözü aklıma geliyor. (#225685178) Yok ya bu da değildir diyorum. Sonra birinin düşünce tarzını, fikirlerini, hayata bakış açısını sevebiliriz diyorum. Bu sefer de "Sadece aptalların düşünceleri değişmez" sözünü hatırlıyorum. Ya da bir insanı iyi olduğu için severiz belki. İyi hoş da bu insanın yarın da iyi kalacağının garantisi ne? Ya da yarın kötü bir şey yaparsa ona karşı sevgimiz hemen yok mu olacak? Bir anda tükenebilen bir sevgi gerçek sevgi midir peki? Birilerini gerçekten seviyor muyuz? Ya da sevmek için bir sebep gerekir mi? Sebebi olan bir sevgi sevgi midir? Yoksa sevgi dediğimiz şey tüm bu saydığım karmaşadan uzak, nedensiz ve saf bir şey midir?
ANNEYİ ÖLDÜRMEK SURETİYLE KARISINA DERS VERMEK
Qingshan komününde dört kişilik bir aile yaşıyordu: Anne Wang, oğul Wang, karısı Tarçın Çiçeği ve küçük oğulları.
Bay Wang, bölgenin tarım makineleri fabrikasında çalışıyordu. Anne Wang ile gelini Tarçın çiçeği arasındaki ilişkiler, havadaki pozitif ve negatif elektrik yükleri arasındaki ilişkiye benziyordu.
Bir araya geldiklerinde şimşekler
Kendine gel diyorsun, gelsem olmaz mı sana.
“Bugün gitmesen olmaz mı?
“Olur, fakat neden?”
“Bilmem… Bütün gün hep yanımda kalmanı istiyorum!”
Sevmek ve Sevilmek
Sevme Sanatı'nı okumaya devam ediyorum. Az önce kafamı karıştıran birkaç cümle okudum. Kaldım bu cümlelerde bir müddet.
'Çocuk sevgisi, "Seviyorum çünkü seviliyorum" ilkesine dayanır. Büyüklerin sevgisinin ilkesi, "Seviliyorum çünkü seviyorum"dur.'
Buraya kadar her şey okey. Devamı ile bağdaştırmada küçük bir sorun yaşadım.
'Olgunlaşmamış sevgi, "Seni seviyorum çünkü sana ihtiyacım var" der. Olgunlaşmış sevginin söylediği ise "Sana ihtiyacım var çünkü seni seviyorum"dur.'
Seviliyor olmanın, bizi seven kişiye ihtiyacımız olmasıyla ilgisi nedir? Sevilmediğimiz kişiye karşı ihtiyaç duyduğumuz hiçbir şey mi olmaz?
Ya da sevdiğimiz kişiye mi ihtiyacımız vardır sadece? İhtiyacımız olan kişiyi seviyor mu olmalıyız?
Her şeyi anlıyorum da parayı kendi yerine oturtan insan, kendisi nereye oturacak, Sahip oldukları insana değil, insan sahip olduklarına değer biçebilir değil mi? Eşyaların onuru olmaz ki...
Sayfa 132 - KırmızıkediKitabı okuyor
hey gidi günler hey.
-Aysel gitti.
+Onun için mi üzgünsün ?
-Yoo.
+Döner herhalde. Üzülme ne olursun.
-Dönse de fark etmez.
+Neden?
-Artık hiçbir şey eskisi gibi olmaz ki. Bir kere gitti mi gitti. Yüzüne baktığında hep bunu hatırlarsın.
Şaşıfelek Çıkmazı
Üstada sorarlar sеvgi mi nеfrеt mi diyе, “nеfrеt” diyе cеvap vеrir vе еklеr; çünkü onun sahtеsi olmaz.
"Yaşamın olmadığı bir yerde ölüm de olmaz. Ölümün olmadığı bir yerde ise yaşam çekilmez ama her ikisi yanyana da olmaz. Ne garip bir çelişki değil mi? Düşman kardeşler gibi ne onunla ne de onsuz,"
Tabii, çoğulcu olmanın, çoğulcu demokrasiyr sahip olmanın "olmayınca olmaz" koşullarından biridir bu. O zaman demokrasi olmaz. O zaman çok partili faşizm olur, Türkiye'ye özgü. Sadece Türkiye'ye özgü değil, başka ülkelerde de örnekleri var. Bizdeki alaturka türüdür diyorum. Peki Sayın Aren demin dediniz ki, bir t akım illegal kuruluşlar, kurulacak bir komünist partisini de yönetmek isterler. Kukla olmamak gerekir. Siz TİP'in yöneticilerindendiniz. Adını da söylüyorum TKP diye bir parti vardı. Böyle bir uzak t an yönetme ya da yönetilme eğilimi hisset t iniz mi?
"Hissetmedik. Nedeni şu, çünkü 61, -71 döneminde TKP güçlü bir parti değildi henüz. TKP'nin güçlenmesi ve Türkiye'de yer alması, ciddi bir yer alması 1 97 1 tarihinden sonra, yani TİP'in kapatılmasından sonra olmuştur.
Sayfa 75 - 30 ekım 2000Kitabı okudu
