Shakespeare
_Dünya büyük bir tiyatro sahnesi gibidir. Herkes bu sahnede rolünü oynar; rolü bitince de bu sahneyi sonsuza dek terk eder.
_İnsanı yoran yaşadığı hayat değil, taşıdığı maskelerdir. Tanrı size bir yüz vermiş; bir tane de siz eklemeyin.
_Beğendiğiniz bedenlere, hayalinizdeki ruhları koyup, aşk sanıyorsunuz.
_Madem bu dünya bile yok olacak bir
Sokak fenerlerini düşünürken gökyüzüne baktım. Koyu karanlıktı, ama öbek öbek bulutların arasından dipsiz kara lekecikleri açıkça seçebiliyordum. Birden bu lekelerin birinde küçücük bir yıldız fark ettim ve dikkatle incelemeye başladım. İzlerken birden bir düşünce geldi aklıma: Evet, bu gece kendimi öldürecektim. Daha iki ay önceden aklıma
Eskiler
hep çiçek olmak istedim biliyor musun.
çiçekler güzel doğarlar
güzel yaşar güzel kokar
ve güzel ölürler..
bazısı sevgi için ölür
bazısı sevgi ile ölür,
toprağına aşık bir çiçek, güneşine yağmuruna ,kelebeğine aşık bir çiçek solana kadar sevgi ile yaşar ve solunca sevgi ile ölür.
yine aynı çiçek ; toprağına aşık , güneşine aşık ,kelebeğine
- Bir gün düzelecek.
- Düzeldiğini Siz görecek misiniz?
- Hayır.
- Ben görecek miyim?
- Hayır.
- Benim çocuğum olursa o görecek mi?
- Zannetmiyorum.
- Onun çocuğu.?
- Herhalde O da görmez... Nizam, Burası kolay düzelmeyecek Ama bir gün düzeleceğini ümit ederek yaşayacağız.
