Ahmet Altan
— Bu memleket böyle, dedi Hikmet Bey kızgınlığını saklamaya çalışarak, öyle kolay düzelmeyecek. Padişah gitti, bir zaman sonra göreceksin bunlar da gidecek, bunların ardından gelenler de gidecek ama burası bazı acıları hep yaşayacak. İstibdadı tabiatın bir parçası zannediyorlar sanki… Başka bir hayat bilmiyorlar. İstibdattan başka bir hayatın da mümkün olduğunu bilenler bunu ellerinden geldiğince halka anlatacaklar.
— Sonra ne olacak?
— Bir gün düzelecek.
— Düzeldiğini siz görecek misiniz?
— Hayır.
— Ben görecek miyim?
— Hayır.
— Benim çocuğum olursa o görecek mi?
— Zannetmiyorum.
— Onun çocuğu?
— Herhalde o da görmez… Nizam, burası kolay düzelmeyecek ama bir gün düzeleceğini ümit ederek yaşayacağız, bunun için elimizden geleni yapacağız. Bu memleket sakat doğmuş bir çocuk gibi, kolay iyileşmeyecek ama bu hakikat bizim onu sevmemize mani olmayacak, onu iyileştirmeye uğraşmaktan bizi vazgeçirmeyecek.
— Kusura bakmayın ama bana bu söyledikleriniz benim içimi rahatlatmıyor… Nasıl bir memleket burası? Katiller hep iktidarda, düzelmesi için umut yok ama burayı seveceğiz…
— Bir gün düzelecek oğlum.
— Bir gün benim için mana taşımıyor baba, bana bugünü söyleyin… Ben bugünde yaşıyorum.
— Hayat, her zaman sadece hemen elde edilebilecekler için verilen bir mücadele değildir, bazen çok ilerde muvaffak olacak bir mesele için bir basamak olmayı göze alırsın, merdiven basamak basamak yükselir, bir gün gayeye ulaşırsın.
Sayfa 451
- Bir gün düzelecek.
- Düzeldiğini Siz görecek misiniz?
- Hayır.
- Ben görecek miyim?
- Hayır.
- Benim çocuğum olursa o görecek mi?
- Zannetmiyorum.
- Onun çocuğu.?
- Herhalde O da görmez... Nizam, Burası kolay düzelmeyecek Ama bir gün düzeleceğini ümit ederek yaşayacağız.
Sokak fenerlerini düşünürken gökyüzüne baktım. Koyu karanlıktı, ama öbek öbek bulutların arasından dipsiz kara lekecikleri açıkça seçebiliyordum. Birden bu lekelerin birinde küçücük bir yıldız fark ettim ve dikkatle incelemeye başladım. İzlerken birden bir düşünce geldi aklıma: Evet, bu gece kendimi öldürecektim. Daha iki ay önceden aklıma
Azmiyle, ümidiyle yaşar hep yaşayanlar...
– Sonra ne olacak?
– Bir gün düzelecek.
– Düzeldiğini siz görecek misiniz?
-- Hayır.
– Ben görecek miyim?
– Hayır.
– Benim çocuğum olursa o görecek mi?
– Zannetmiyorum.
– Onun çocuğu?
– Herhalde o da görmez... Nizam, burası kolay düzelmeyecek ama bir gün düzeleceğini ümit ederek yaşayacağız, bunun için elimizden geleni yapacağız...
Sayfa 451
Shakespeare
_Dünya büyük bir tiyatro sahnesi gibidir. Herkes bu sahnede rolünü oynar; rolü bitince de bu sahneyi sonsuza dek terk eder.
_İnsanı yoran yaşadığı hayat değil, taşıdığı maskelerdir. Tanrı size bir yüz vermiş; bir tane de siz eklemeyin.
_Beğendiğiniz bedenlere, hayalinizdeki ruhları koyup, aşk sanıyorsunuz.
_Madem bu dünya bile yok olacak bir
Eskiler
hep çiçek olmak istedim biliyor musun.
çiçekler güzel doğarlar
güzel yaşar güzel kokar
ve güzel ölürler..
bazısı sevgi için ölür
bazısı sevgi ile ölür,
toprağına aşık bir çiçek, güneşine yağmuruna ,kelebeğine aşık bir çiçek solana kadar sevgi ile yaşar ve solunca sevgi ile ölür.
yine aynı çiçek ; toprağına aşık , güneşine aşık ,kelebeğine