“Bak Minguinho,ben on iki çocuğum olsun istiyorum, sonra on iki tane daha.Anladın mı? İlk on ikisi hep çocuk kalacak ve asla dayak yemeyecek. Öbür on ikisi büyüyüp adam olacak. Onları karşıma alıp soracağım: ‘Sen ne olmak istiyorsun , evladım? Oduncu mu? Tamam, buyur: al sana bir balta, bir de kareli gömlek. Sen sirke hayvan terbiyecisi mi olmak istiyorsun? Buyur: sana da bir kırbaç ve kostüm(... )Peki evladım, sen sığırtmaç mı olmak istiyorsun? Al sana bir eyer, bir de kement . Sen Mangaratiba’nın makinisti mi olmak istiyorsun ? Al sana bir kep, bir de düdük...”
Uzun zaman önce aldığım kitaplığımda yer edinmiş bir kitaptı.
Kitaplarımı karıştırırken denk geldim ona,
Sayfanın başında;
“Yaşam boyu mutluluk,huzur ararız.”
diye yazıyordu. Dönüp kendi hayatıma baktığımda ilişkilerimde
Okuduğum kitaplarda,annemde,ailemde,amaçlarımda,edinmek istediğim kariyerde,sohbetlerimde gerçekten hep bir huzur ve mutluluk
"Fotoğraf makinen var mı?" diye sordu Thalia.
"Yok."
"Hiç fotoğraf çektin mi peki?"
"Yoo."
"Ve fotoğrafçı olmak istiyorsun?"
"Garip mi buldun?"
"Biraz."
"Peki, polis olmak istiyorum deseydim, onu da garip mi bulacaktın? Kimseye kelepçe takmadım diye?"
"Ölmek mi istiyorsun?
Git o zaman at kendini denize.
5 saniye sonra hayatta kalmak için çırpındığını fark edeceksin.
Sen kendini öldürmek istemiyorsun!
Sen içindeki bir şeyleri öldürmek istiyorsun."