Şimdi ben neden 5 puan verdiğimi de açıklayayım :)
Açıkçası kitaplığımda tüm kitapları olmasına rağmen bu John Green'in okuduğum ilk kitabı oldu ve neden herkesin yazarı bu kadar sevdiğini anladım. Kitap konu olarak basit gelecektir ama cümleler ve iç düşünceler olarak çok güzeldi. John Green o kadar güzel cümlelerle süslemişti ki kitaptan
Tatlı bir cildi var ve kapağı eğlenceli. İçeriği ise hoş. İlginç bilgiler bulabilirsiniz.
Mesela "Sıcak su ile soğuk suyu ayırt edebilir misiniz?" başlıklı bölümden olsun. Ufak bir deney var, çocuklarla da deneyebilirsiniz diyor. "İhtiyacınız olan tek şey üç büyük kâse, leğen veya kovadır. Kaplardan birini soğuk suyla, birini ılık suyla, birini ise sıcak suyla doldurun ve kapları bu sırayla yan yana dizin. Bir elinizi soğuk suya, bir elinizi de sıcak suya koyun, serinlik ve sıcaklık hisleri kaybolana kadar bir iki dakika bekleyin. Şimdi iki elinizi de ortadaki ılık su kabına batırın ve ellerinizdeki hissi tarif edin." İlk etapta soruyu okuyunca "e, herhalde ayırt edebilirim" diyor insan içinden ama sonra iş algıya geldiğinde olay yön değiştiriyor.
Benim için okuması keyifliydi ama ben bir sağlıkçı olduğumdan bakış açım normal okurlara göre biraz farklı. İzlenimim kitabın akademik yönünün biraz ağır bastığı yönünde. O yüzden her okura tavsiye edemem.
Simyacı kitabını okumama öğrencilerim sebep oldu. Sürekli: “Hocam Simyacı çok güzel de mi? Hocam Simyacı’yı okudunuz mu?” gibi sorular gelince mecbur alıp okumaya karar verdim. Kitabı aldığım esnada kitabın beni kendine doğru çektiğini hissettim. Ciddi anlamda uzun süredir beni bu denli kendine çekebilen bir kitap olmamıştı. Açık okumaya
Banu Avar'ın konuk olduğu bir televizyon programında: "Bu kitap bir üniversitedir. Kim, hangi üniversiteyi bitirirse bitirsin, bu kitabı okumadıysa olmaz." dediğinde, kitabın ismini hemen hafızama not almıştım ve şuan itibariyle bitirdim.
"Her sırtını sıvazlayanı dost sanma! Belkide bıçak saplayacağı yeri yokluyordur." sözünü duysanız aklınıza ilk olarak hangi ülke gelirdi? Ben amerika denilen illeti her zaman kansere benzetirim. Ve biz bunun tedavisini bulamadığımız sürece; hem güzel ülkemizi, hem de tüm dünyayı kasıp kavurmaya devam edecek bu illet! Ne ile karşı karşıya olduğumuzu bilmeden, düşmanı tanımadan, onun stratejilerini ve geçmişte yaptığımız hataları görmeden düşmanla nasıl mücadele edebiliriz? Önce düşmanı tanımalıyız ki onunla mücadele edebilelim. Bu kitap, tam da bu sorulara cevap veriyor işte, asıl düşmanı tanımamızı istiyor!
Siyasileri ve medyayı dahi avucunun içine almış istediği gibi kanalize edebilen, içimize kadar sızmış bir düşman! Amerikan emperyalizmini, "anlaşma" ve "yardım" adı altında ülkemizi nasıl "gizli işgal" ile işgal ettiklerini ve siyasilerin (özellikle 1947 yılı itibariyle) geçmiş dönemde verdikleri hatalı kararları gözler önüne seriyor. Maalesef ülke olarak nasıl bir bataklığın içinde olduğumuzu içiniz acıyarak okuyacaksınız.
başlangıç ile bitişin örtüşmesine dair,
roman şu paragrafla başlar:
"kronik vicdan azabı, tüm ahlakçıların hemfikir olduğu gibi, hiç de istenmeyen bir duygudur. ... ne sebeple olursa olsun hatanızın üzerinde kara kara düşünmeyin. temizlenmenin yolu çamurda yuvarlanmak değildir."
o beklenen sonda ise vahşi john, son anlarını derin bir
Wattpad kitaplarının gerçek roman olmaması gerektiğini ispatlayan roman....
Hayır ben o wattpadi edebiyat katilliğiyle suçlayanlardan değilim. Aksine wattpadın bir kitap tarzı olduğunu savunan aktif okuyucularındanım. ( @ranaagashicik )
FAKAT Birilerinin wattpad ile gerçek kitaplar arasındaki farkı anlaması ve anlatması gerekli.Öncelikle
