Biz hoş olduğu için şiir okuyup yazmıyoruz.İnsan ırkının bir ferdi olduğumuz için şiir okuyup,yazıyoruz.Çünkü insan ırkının içinde coşkular vardır. Tıp,hukuk,ticaret,mühendislik…yaşamak için gerekli olan asil birer meslektir.Ancak şiir,güzellik,aşk,sevgi.. biz bunlar için hayattayız.
"Vakit varken tomurcukları topla. Zaman hâlâ uçup gidiyor ve bugün gülümseyen bu çiçek, yarın ölüyor olabilir."
Eğer bir şeyden eminseniz, başka bir şekilde düşünmeye zorlayın kendinizi, yanlış ya da aptalca olduğunu bilseniz bile. Bir şey okurken yalnızca yazarın ne düşündüğüne kafa yormayın, durup siz ne düşünüyorsunuz ona da kafa yorun.
İnsan ırkının bir üyesi olduğunuz için şiir okursunuz, insan ırkı da tutku doludur! Tıp, hukuk, bankacılık -bunlar hayatı sürdürmek için gereklidir. Peki ya şiir, romantizm, aşk, güzellik? Bunlar ise uğruna hayatta kaldığımız şeylerdir.
Yarını düşünüyoruz ama yarın gelmek bilmiyor;
Bir zafer düşlüyoruz
Aslında hiç istemediğimiz.
Yeni bir gün düşlüyoruz
O yeni gün zaten gelmişken.
Kavgalardan kaçıyoruz
Durup dövüşmemiz gerekirken.
Ve hala uyuyoruz.
Çağrıları dinliyoruz ama kulak asmıyoruz,
Gelecek için umutlanıyoruz, gelecek yalnızca plandan ibaretken.
Bilgeliği düşlüyoruz, her gün köşe bucak kaçtığımız,
Bir kurtarıcı diliyoruz, kurtuluş elimizdeyken.
Ve hala uyuyoruz.
Ve hala uyuyoruz.
Ve hala dinliyoruz
Ve hala korkuyoruz.