Ölüm gelecek, sonra da denizin dalgaları,
Sonra da kadın ve o kadının meyvesi dönecekler.
Ve ölüm budur işte; nar çatlıyor ve kan rengindeki damlacıklar damlamaya başlıyor. Ve ince beyaz tüller dalga dalga kızıla boyanıyor. Ve kızıl rengin dalgaları durmadan genişliyor ve genişliyor ve genişliyor.
Dar-ı Hayal
Geçiyor vakit işte öyle beyhude,
Oturdum bir denizin eşiğine.
İzliyorum dalgaları hayallerimde.
Bir kuru sandalyenin üzerine oturup,
Dalgaları dinliyorum, ruhum yine gezmelerde.
Kimseler yok bulamıyorum,
Anlatamam derdimi kimseye.
An olur Aşık olurum, An olur En-el Hak.
Özüm benliğime bağırır, oturma haydi kalk.
İşte bu haykırışlardı aratır sokak sokak.
Şimdi kül olmaya hazırlanmalı,
Gelecek yakın da ölüm, olmalı anlım ak.
Ne oluyor diye sormayın, bilmiyorum.
Avareyim, bi çareyim, öyle işte geçiyorum.
Bir denizin eşiğinden sesleniyorum.
Sözü hep kendime söylüyorum.
Boş şeylere ne çok hevesleniyorum.
Hakikat meydanında, gözlerimi açamıyorum.
Gelmeli şimdi bir dostun evine,
Bedenim burdayken ruhum denizin eşiğinde.
Aslında hepsi hayaldi, gülümsüyorum halime,
Özlemimde hasretimde ileride,
Yürümem için yolu gereken istek özümde...
