Dar-ı Hayal
Geçiyor vakit işte öyle beyhude,
Oturdum bir denizin eşiğine.
İzliyorum dalgaları hayallerimde.
Bir kuru sandalyenin üzerine oturup,
Dalgaları dinliyorum, ruhum yine gezmelerde.
Kimseler yok bulamıyorum,
Anlatamam derdimi kimseye.
An olur Aşık olurum, An olur En-el Hak.
Özüm benliğime bağırır, oturma haydi kalk.
İşte bu haykırışlardı aratır sokak sokak.
Şimdi kül olmaya hazırlanmalı,
Gelecek yakın da ölüm, olmalı anlım ak.
Ne oluyor diye sormayın, bilmiyorum.
Avareyim, bi çareyim, öyle işte geçiyorum.
Bir denizin eşiğinden sesleniyorum.
Sözü hep kendime söylüyorum.
Boş şeylere ne çok hevesleniyorum.
Hakikat meydanında, gözlerimi açamıyorum.
Gelmeli şimdi bir dostun evine,
Bedenim burdayken ruhum denizin eşiğinde.
Aslında hepsi hayaldi, gülümsüyorum halime,
Özlemimde hasretimde ileride,
Yürümem için yolu gereken istek özümde...
Ölüm gelecek, sonra da denizin dalgaları,
Sonra da kadın ve o kadının meyvesi dönecekler.
Ve ölüm budur işte; nar çatlıyor ve kan rengindeki damlacıklar damlamaya başlıyor. Ve ince beyaz tüller dalga dalga kızıla boyanıyor. Ve kızıl rengin dalgaları durmadan genişliyor ve genişliyor ve genişliyor.
Güzel Yabancı Ve Mesafe
“Kendini dünya acısı aracılığıyla tanımlayan, yabancılaşmanın verdiği ıstırabın duygusu olarak gören Romantizm akımın üzerinde Eichendorff’un bu akıma isyan eden “güzel yabancı” ibaresi süzülür. Uzlaşmanın sağladığı ortamda, yabancı olan, felsefenin emperyalizmi aracılığıyla ilhak edilmeyecek, yabancının belli bir yakınlıkla durmakla birlikte
Düşünmemelisin o anları, unutmalısın.
Sayfa 62Kitabı okudu
Erk*kler
İşlerine akıl sır ermiyor. En akıllıları bile bazen çok aptalca şeyler yapıyorlar.
Sayfa 27Kitabı okudu