Hayatımızın değerini bilmediğimiz anlarla doludur yaşamımız. Sanki hiç ölmeyecekmişiz gibi yaşadığımız anlarla... Sonra bir olay olur, belki bir deprem, belki bir vefat haberi ya da başka bir şey. Bunu duyunca tekrar hissederiz ölümü, iliklerimize kadar. Olayın etkisi geçene kadar -muhtemelen iki gün- ölüm varmış gibi yaşarız ama kısa sürer bu durum tabi ki. Yine döneriz eski yaşamımıza, hayatın kıymetini bilmeden, iki dakika sonrasında da hayatta olabilecekmişiz gibi yaşadığımız anlara.
Paulo Coelho, bunu kitabında Veronika karakteriyle öyle güzel anlatmış ki sizlere. İntiharı içten isteyen bir karakterin başarısız intihar girişiminden sonra sadece ölümle buluşmasına bir haftasının kaldığını duyduğunda yaşamla arasındaki bağın yavaş yavaş tekrar kurulması, duyguların derinden hissedilmesi, yaşanılan anların kıymetinin anlaşılması, aşkın bulunmasıyla kitabın içine sürükleniveriyorsunuz.
Aynı zamanda Veronika’nın hayatının değerini anladığı hikayesini okurken akıl hastanesinde bulunan başka hastaların hikayelerine de dokunmuş Coelho. Dünya, ailevi ilişkiler, deliler, normaller ve anormaller, arkadaşlık... Hepsine bir bir değinmiş. Sizi Veronika’yla hayata bağlarken değindiği konuların önemi ve doğruluğuyla da dikkatinizi çekmeyi oldukça iyi başarmış.
Bunca zaman adını duyduğum ama şimdilerde elime geçen bu kitabı hayatınızın bir anlamı kalmadığı düşündüğünüz her an alıp okuyabilirsiniz. Yaşadığınız anların, sevdiklerinizin, hayatınızın, aşkınızın kıymetini anlamak istediğiniz her an.
