Çok ama çok güzel bir kitap. En çok da bu söz beni benden aldı. " Ölenler ölümü bilmez, ölüm kalanlar içindir." Ve bunu çok iyi öğrendim şu hayatta...
"Özgürlük, Eşitlik, Kardeşlik ya da Ölüm!"
Kitabın giriş cümlesi dönemi çok güzel özetliyor. Bir tarafta açlıktan ölen, bir mezarı bile olmayan, soyluların arabaları kadar değer görmeyen halk diğer tarafta şatafatlı saraylarda oturan, balodan baloya gezen, halk ekmek bulamıyorsa ot yesin diyen soylular...
Halk böylesine bir açlığın, sefaletin ve adaletsizliğin içindeyken soylular için böyle bir son kaçınılmazdı. Yiyecek ekmek bulamayan halk ya sefalet içinde ölüp gidecek ya da intikam arzusuyla beslenip, ne olursa olsun adaleti ellerine alacakları güne kadar hayatta kalacaklardı. Ve hayatta kalanlar ölüp gidenlerin intikamını da içinde taşıdı. İntikamlarını böylesine büyütmüş bir halk tabi ki adaleti eline aldığında taş üstünde taş bırakmazdı.
Oysa adalet, adalet içindir. Ona ya da buna hizmet eden adalet önünde sonunda oklarını hizmet edilene çevirir. Ve böyle bir adaletin getirdiği tek şey kandır.
"Özgürlük, Eşitlik, Kardeşlik ya da Ölüm!" nidalarıyla gelen bu devrim de adaleti getiremedi ama en kanlı şekilde intikamını aldı...
Èmile Zola yine çok güzel bir konu seçmiş. Yüzlerce sayfa okuyabilirdim. Adeta her ölümün bir tablosunu çizmiş gibi. Bu kadar kısa olup da bu kadar betimlemesi ve kelime seçimi iyi olan kitaplara pek nadir rastlanır. Her sınıfa yer verilmiş fakat ben bir memur sınıfına da yer verilsin isterdim. Esnaf ve işçi sınıfı arasında daha küt bir geçiş olurdu. Kelimeler o kadar iyi seçilmiş, anın ağırlığı sözcüklere o kadar iyi işlenmiş ki, misal;
Güneş çamur gibiydi, can çekişir gibi yavaş ve uğursuz bir şekilde batıyordu.
Bir de tüm bu öykülerin bir ortak özelliği vardı. Ölüm yanlızlığı. Uçup giden ruhlar insanın yanlız bir yaratık olduğunun kanıtı. "Ölenler ölümü bilmez ölüm kalanlar içindir." Kitapta bu sözün somut tarafını da görme fırsatımız oluyor. Ölüden geriye kalanlar da insanların ölüme bakış açısı oldukça etkiliyor gibi.
Kısa ve o kadar etkileyici bir kitap. Èmile Zola'nın natüralist düşüncelerinin aktığı sayfalardaki yoğunluk kendini belli ediyor. Kitabı bitirip doyumsadıktan sonra geriye sadece (Kendiniz için) tüm bunları düşünmek kalıyor. Nasıl ölünür?
(arkakapakyazısı)
“Yıldızların hastalık ile sağlık, ölüm ve yaşam arasına çektiği ince çizgide gidip gelen iki gencin, sayılı günlerinde sonsuzluğu bulma hikayesi…
On altı yaşındaki kanser hastası Hazel Grace’in birkaç yıl daha yaşamasını garanti eden tıp mucizesine rağmen hastalığı ölümcüldür ve konulan teşhisle birlikte yıldızlar, öyküsünün
ÖTEKİ ŞEYLERİN TARİHİ
" Ölenler ölümü bilmez,ölüm kalanlar içindir."
Herkese merhaba,
@semasoykan 'ın kalemini aşırı merak ediyordum ve sonunda kalemiyle tanışma fıstatını bu eseriyle gerçekleştirdim.
Kahve sever biri olarak kahveme eşlik eden "Öteki Şeylerin Tarihi " ile geldim.
Okumuş olduğum
