Doğduğumuz andan itibaren, hepimizin son durağı ölüm ...
Sadece o durağa ne zaman ve nasıl ulaşacağımızı bilmiyoruz.
Doğduğumuz andan itibaren , hepimizin son durağı ölüm işte , diye düşündü Toby. Sadece o durağa ne zaman ve nasıl ulaşacağımızı bilmiyoruz.
Sayfa 432Kitabı okudu
Ölüm nöbeti
Böyle bir dünyada irademden ateşten Oklar halinde fışkırır da etrafa yayılan dilekler idealler mesafe ve mekan bulamayarak tekrar bana dönüyor, benliğime saplanıyor ve onu uçurumlara yuvarlıyorlar. Bendeki bunca ümitleri boğan ümitsizliğin kucağında var olmak belalı bir vehim yaşamak boş şeydir en açık deyişle yorulmak için koşmak, ölmek için yaşamak yaşamak burada ölüm nöbetini beklemektir.
Sayfa 124 - Dergah
Doğduğumuz andan itibaren hepimizin son durağı ölüm,sadece o durağa ne zaman ve nasıl ulaşacağımızı bilmiyoruz.
"Doğduğumuz andan itibaren, hepimizin son durağı ölüm işte, diye düşündü Toby. Sadece o durağa ne zaman ve nasıl ulaşacağımızı bilmiyoruz."
undefined
Doğduğumuz andan itibaren, hepimizin son durağı ölüm işte, diye düşündü Tony. Sadece o durağa ne zaman ve nasıl ulaşacağımızı bilmiyoruz.
Okçular Tepesi
Uzun bir nöbetti bizimkisi… Ümmetin umudu olmak için çıkılan uzun ve zorlu bir yolculuğun nöbeti… Şehir şehir, mahalle mahalle, ev ev tutulacak bir nöbet…
Kimimiz terk etti tepeyi, ganimetlerin peşinden koşup gittik. Ne zafere ulaşabildik, ne de ganimet toplayabildik… Ne evlerimizi koruyabildik, ne şehirlerimizi, ne de nesillerimizi… Tüm tepeleri kaybettik…
Kimimiz karaya çıkınca Allah’ı unuttu… Ne gemide verdiğimiz sözü tutabildik ne de karada adam gibi durabildik… Kimimiz bahçe sahiplerinin imtihanına tutuldu… Kimse görmeden toplayacaktık mahsulümüzü. Büyük bir musibete duçar olduk. Ne mahsul toplayabildik, ne de kimse gördü bizi… Her şeyimizi kaybettik…
Kimimiz amansız bir “vehn” hastalığına yakalandı bu yolda… Dünya sevgisi ve ölüm korkusu kapladı yüreklerimizi. Yürürken mal, makam, şan, şöhret, güç, kuvvet ne varsa topladık yoldan. AVM’lerin, lüks İslami otellerin, milyarlık iftar sofralarının pençesinde tükenip gittik… Dünya selinin önünde sürüklenen çer çöp gibi olduk… Allah düşmanımızın kalbinden söküp aldı korkumuzu… Dünyalık kazanımlarımızı kaybetmeme adına, ahiretimizi kaybettik…
abdulazizkiransal.com/okcular-tepesin...
Tanrı insanlarla iletişime geçmeyi düşünüyorsa, İnternet Çağı tam zamanı. Bekliyoruz mesajını ! Hatta peygamber seçmeden bile olabilir, bir sabah e-postalarımızda Yeni Kutsal Kitapla uyanıveririz. Neden olmasın ki? Olmaz işte, sen de çok iyi biliyorsun ki olmaz. İnsanlık , o deli, bulanık şuurlu çağlarını atlattı. Kimse peygamberlik numarasını, 21.yy da geniş kitlelere artık yutturamaz. Bu işin her yeri deli zırvası, senin de bunun farkında olduğunu biliyorum. Şu ölüm korkun yok mu , herşeyin sebebi o. Madem Muhammed son peygamber, 7.yy yanlış bir zaman, 21.yy da gelmeliydi, her yaptığı, youtube da yayınlanmalıydı di mi ama? Bak o zaman bir tane, lnanmayan kalır mıydı? Şaka bir yana Muhammed bu yüzyılda gelse, daha Hira'ya ilk gittiğinde, ilaca başlanırdı. Muhtemelen Hatice'ye de daha düşük dozlu bir ilaç verilirdi. Sanırım Varaka'ya yatış kesindi. İkra'dan başka ayet muhtemelen gelmezdi. Muhammed iyileşebilirdi. Titreme, üşüme, terleme nöbetleri ya hiç kalmazdı, ya çok azalırdı. Muhammedin halüsünasyonları çok azalırdı, bir kanadı yerde, bir kanadı gökte melekler görmezdi. Cinlerle konuşmaz, gaipten sesler duymazdı. Cinselliği kontrol altında olurdu. (Bir kısm TLE hastalarında Cinsellik obsesyonu gelişir.) Tıp böyledir malesef, antibiyotik yokken soğuk algınlığından ölür giderdi insanlar. Bit kadar antibiyotik ortalama ömrü 40'dan 80'e taşır. TLE (Temporal Lob Epilepsi) tanısı ve ilaçları yokken de, insan peygamber olur çıkar. Bu kadar sade , bu kadar basit, bu kadar yalın. Hazmı da bir o kadar zor. Vahiy, TLE nöbeti şüphesini yediği andan itibaren şüphelidir. Her şeyi bilen Tanrı !, bunu hesaba katıp, vahyi başka türlü göndermeliydi !
Doğdumuz andan itibaren hepimizin son durağı ölüm.
Sadece o durağa ne zaman ve nasıl ulaşacagimizi bilmiyoruz.
undefinedKitabı okudu