Küflü bir akşamız, yeşil ipekli
Şallarıyla kuşatıyor hüznümüz bizi
Ah yorgunuz, acımızda bir ahenk
Burada aşklar bile yara redifli
Neydi kuşları ayıran bizden
Bir rüzgâr belki, derlenmiş gökten
Belki masaya konuk üçüncü kişi
Burada uçmak bile çarpma redifli
İntihara meyilli yaşam tutkusu
Ölüm masalımın derin uykusu
Yinelerken yollarda yokuşlar inişleri
Burada durmak bile gitme redifli
Ebru Özden
O ALTIN IŞIĞI ___ HİSSEDİŞ _ MURAT TOSUN
Otoyol şarkısı
Işık şeridi
Işık geçidi
Renkli gölgelerde
Gündüz gece hiç bitmeyen bir oyun
Bitmeyen içki
Çıplak rüzgarda
Teninde Kızılderili dans ettiren
〳Bu ölüm düşüncesi, bu haz, bu göklerden derin yaşama tutkusu, senden eserdir. Kaldıysa bir güzelliğim, bu 'aynalar pazarı'nda, gözlerinin değdiği yerlerimdir...〵
Şükrü Erbaş
Ölüm dünyadaymış
Her solukta sessizce
Birikmiş bedende.
Taşlara can veren aşk
O da bir zaman imiş.
Ah insanın yaralı
Yaşama tutkusu…
•şükrü erbaş
Ölüm dünyadaymış
Her solukta sessizce
Birikmiş bedende.
Taşlara can veren aşk
O da bir zaman imiş.
Ah insanın yaralı
Yaşama tutkusu...
Şükrü Erbaş
Bütün ayrılıklarımı alır gelirim. Ev bir tenha söz. Eşyalar ıslık çalar. Bir genişlik umarım. Hayalsiz olmuyor. Zaman büyük simyacı. Hatıralar bile hayal. Ağaçların ışıklarını toplayıp çekilir güneş. Ölüm değil müşkül, Zaman acısı. Yaşamasam nereden bilecektim. İnsanlardan üzgün düşmenin uzağıyla bakarım. Henüz mağrurdur yalnızlık. Yüksek seslidir. Kalabalığa inanır. Gölgelerini okurum. Herkes aynasını ters yüz edip çıkmıştır. Oysa orada birikecektir yaşama tutkusu. Öğrenmek çoğa varır. Bir gamze göllenir, göllenir. İçinde topuklar döner, saçlar titrer, sesler köpürür. Ayaklanmış kuyudur ağızlar. Gövde, dünya kesilmiştir. Kimseler görmeden toplarım cesedimi. Bir merhamet duygusuyla iner akşam. Bütün incittiklerim kalbimdedir. Uzak yoktur. Ölüm de bir zamandır. Dönerim... Şükrü Erbaş
Ölüm dünyadaymış
Her solukta sessizce
Birikmiş bedende.
Taşlara can veren aşk.
O da bir zaman imiş.
Ah insanın yaralı
Yaşama tutkusu…
Şükrü Erbaş
Hayallerimden vuruldum, ağır yaralı ruhum.
Ölmedim ama kırıldım.
Hayallerimin kırıldığı yerde kaybettim o heyecanımı.
Tutkusu, hayat enerjisi yüksek, içindeki çocuğa inanan o küçük kızı,
Kaybettim.
Ben ölmedim ama o çocuk kalpli kız öldü.
Çok yandı canım.
Yaşıyorum bu adaletsiz hayatta,
Nefes alıyorum yaşamak buysa eğer.
Ama bana sorarsanız yaşamıyorum.
Nefes alıyorum ölülerle aramızdaki tek farklılık bu
Çünkü hissetmiyorum. Hissizlik de bir ölüm değil mi zaten ?
Duyguların ölmesi, isteklerin, hayallerin, heyecanların ölmesi. Bunlar olmadan nasıl yaşadığını hisseder ki bir insan ?
Tekrar yaşadığımı hissedeceğim güne, hayata döneceğim o ana karşı umudum var mı ?
Var.
Umudum ölürse gerçekten ölürüm.
Biliyorum.
Umutlarımın hayat bulacağı güne kadar nefesimin koynunda yaşıyor olacağım.
Uykuya dalar gibi....
Bibliofila✒️❤️
(Alıntı değildir. Bana aittir.)
Azap mevsimi
Hangi yaratılmış varlık kendisini üzmeyi ister ki? Bir insanın elinde olmayan bir kontrolden dolayı suçlanması iftira değil midir? Çözümü var mı? Elbette hayır. Suçlamalardan ve haksızlıklardan gerçekten çok yoruldum. Soruyorum size bir insan elinde yüreğinde olsa zerre kadar acı çektirir mi kendisine? Üzülür mü? Ciddi anlamda ciğerlerimde ağrılar
“Acı duygusu korkaktır. İçimizdeki aşırı güçlü yaşam tutkusu karşısında ürker ve geri çekilir. O duygu ruhumuzdaki ölüm arzusundan çok daha güçlüdür.” 
Bir Kadının Hayatından 24 Saat
Bazen ölüm, bazen de yaşam tatlı gelir insana.
Pazarlığa otur yaşamla: De ki, seni kaybedersem,
Bu zaten aptalların korumak istediği şeydir yalnızca;
Sen ilahi emirlere amade geçici bir soluksun,
Bu bedene işkence edip durursun.
Sen yalnızca ölümün budalası olursun.
Umutsuz bir şekilde ondan kaçmaya çabalarsın,
Ama yine de sürekli ona doğru koşmak
Bugün Orhan Veli’nin ölüm yıl dönümü…
‘İşim gücüm budur benim, Gökyüzünü boyarım her sabah, Hepiniz uykudayken. Uyanır bakarsınız ki mavi…’
📌Cumhuriyet sonrası Türk Edebiyatı tarihine şiir türünde farklı bir soluk ve yeni bir bakış açısı kazandıran Orhan Veli, ‘Garip Akımı’na öncülük etmiştir.
📌Edebiyata olan tutkusu ilkokul sıralarında başlayan ünlü şairin, lisenin ilk yıllarında
Yıldızlardan indim
Yapraklardan indim
Köpüklerden indim.
Taş yumuşacık
Toprak sıcak
Merhameti öğrendim.
GECE ÖLÜMÜ
saat gecenin ikisinde,
ciğerlerim bağırıyor sigaradan
ruhumsa bitkin halde
öyle mahzun haldeyim ki bu gece;
bu gece gökyüzümde bir yıldız bile yok,
bu gece ben bile anlayamıyorum geceyi,
ölümü düşünmek sinsice sızıyor içime
ölüm bu gece sade, düz, tek heceli.
karamsarlığımın doruğundayım
elimde sigaram sönmüyor, içiyorum, bitmiyor
aklımda düşünceler, aklım yerinden çıkıyor, düşünceler çıkmıyor bir türlü
batıyor tek tek, zımbalanıyor beynimin derinine
anlatamamak, dayanılacak gibi değil
sarılamamak, ağlayamamak, huzuru bilmemek…
ılık bir ölüm tutkusu içimde dolaşıyor
sahi, ne hoştur seni anlayacak olana kendini anlatmak
ne güzeldir birinin omzunda ağlamak, sarılıp huzur bulmak bilmem kaçıncı uykuda
beni de birkez anlasanız ya?
sarılabilir miyim size?
ağlasam omzunuzda, ‘çocuk musun sen?’ der misiniz?
huzurlu hissetsem ya birkez, gülümseseniz bana?
uykuda diyorum çünkü, bunlar sadece rüyada olur,
birgün hepimiz uykuya dalacağız bir anda
bir çocuk masumluğundayım bu gece
bu gece, sesinizden bir masal dinlemek istiyorum,
ölmemek için rüyamda. ~Şiir bana aittir.