öldükten sonra da ölmeden önceki gibi artık hiçbir şeyiz.. kavga etmeyelim!
Ezilmiş bir çiçekten yitip gitmiş baharının mis kokulu mucizesi nasıl anlaşılmazsa, Madame de Prie'nin tarih olmuş yazgısının tutkulu coşkusu da sezilmiyordu bu satırlardan.
50.
Ölüm dünyadaymış.
Her solukta sessizce
Birikmiş bedende.
Taşlara can veren aşk
O da bir zaman imiş.
Ah insanın yaralı
Yaşama tutkusu
Şükrü Erbaş🍁
su değil su değil sel aldı beni
ben değil sofraya ölüm oturdu
yoruldum kalabalığın hayatından
yaşamak diye el çırptığım ne varsa
şimdi bir ölüm türküsü, bir hatıra yangını
yalnızlık çark dönüyor üstümde.
((Yaşamı bir arpa şekeri gibi yalamak, biçimlermek, keskinleştirmek ve sonunda onu sevmek. Bütün tutkusu buydu.))
Sayfa 92 - CanKitabı okudu
