SÜPÜRGE SESİ
Penceremden, vuslata ermek için karı bekleyen Köse Dağı seyrediyorum. Hüzünlü. Nasıl olmasın ki, aralık ayında bile güneş bağrını yakarken. Üzerinde uçuşan kuşlar ise mutlu ama bir o kadar da şaşkınlar. Dağın ardına geçip geçmemekte tereddüt yaşıyorlar. Farkındalar, doğa ananın yüreğinde ters giden bir şeyler var.
Gözlerim kanatlanıp dağı
Ormana gittim, çünkü bilinçli yaşamak istiyordum. Derin yaşamak ve hayatı iliğine kadar özümsemek istiyordum. Yaşama dair olmayan her şeyi bozguna uğratmak için ve ölüm vaktim geldiğinde, aslında hiç yaşamamış olduğumu keşfetmemek için.
Kendimden özür diliyorum
Yaşadığım süre boyunca,
hep merhametimin arkasından yürüdüm,
Beklentilerimi arkada bıraktim.
Kimseden bir şey beklemedim.
Doğrusu bu sanıyordum çünkü.
Yaşadıklarımı, yaşayamadıklarımı
içimde sakladım.
Sustum, bastırdım, olsun dedim,
insanlik bende kalsın.
Verdim, hep verdim,
karşılığını alıp alamadığıma bakmadan.
Aslında güçlü olmak
Uykuya daldığı anı yakalayıp hatırlayabilen kaç zihin duydun ve öldüğü anı tutup fark eden kaç canlı gördün! Uyuma vakti gelip uyuyamamanın, ölme vakti geldiğinde acı duymamanın esrarı, gözüyle zihni uyutan, gönlüyle ölüm acısı tattıran güzelim, dünyada iken elle tutulup yakalanmayışında saklıdır.
Sayfa 293 - Karakter(Hazan)Kitabı okudu
