Çeviriden dolayı olabilir mi bilmiyorum fakat kitap, okunması zor ve oldukça sıkıcıydı. Okunmasının zor olmasının sebebi yazarın, beyin yakan şeyler anlatıyor olması değil, bilakis, hiçbir amaca hizmet etmeyen, çelimsiz cümleler kuruyor olması. Umarım çeviriden ve yayınevinden kaynaklanan bir durumdur aksi taktirde Soren Kierkegaard benim için bir hayal kırıklığı olur.
Kitap, beklediğim şekilde değildi. Daha çok kişinin umutsuzluğu nasıl yenebileceği konusunda yol gösterici olacağını düşünüyordum. Bunun yerine yazar umutsuzluk konusunda kayda değer pek bir şey anlatmadığı gibi, neredeyse misyonerliğe soyunuyor. Olaylar, anlatılar ve her şey hıristiyanlık üzerinden yürüyor. Okurken kendinizi Kitab-ı Mukaddes okuyormuş gibi hissetmeniz de normaldir. Söylediklerim abartı geliyorsa şöyle bir örnek bırakabilirim;
“Tam olarak hristiyan olunmadıkça insanın içinde her zaman bir umutsuzluk tohumu kalır.”
Bu örnek, daha doğrusu alıntı, kitabın özeti sayılabilir. Nitekim bunun gibi onlarcası var. Bu kitabı okurken kazanacaklarınız ve kaybedeceklerinizi, kitaba başlamadan önce iyice düşünüp tartmakta fayda var. Benim için kaybettiklerim daha fazlaydı. Kattıklarının zaman harcamaya değeceğini düşünmüyorum.
Meseller 'ini okuduktan sonra en çok okumayı istediğim kitabı buydu. Kitap için, Kierkegaard' dan umutsuzluğa felsefi bir bakış diyebiliriz kısaca.
Genel olarak iyiydi, beğendim ancak yanlış dönemde okumuş olmalıyım ki bir çok şeyin havada kaldığını hissediyorum. Kierkegaard, dili biraz ağır olsa da verdiği hemen hemen her şeyden faydalanılabilecek bir filozoftur. Bu yüzden daha rahat bir kafayla, yeniden okumayı düşünüyorum.