Hayat böyledir. Çaresizlik ve tehlike anları vardır ki, o zaman çırpınmaya ve haykırmaya gelmez. Batar insan ve boğulur. Marifet o anları geçirmektir. Sonrası gittikçe kolaylaşır. Kadere teslim olmak lazımdır o anlarda. Bu acizlik değildir. Dikkat et sözüme: Bu dünyada ölümden başka hemen her şeyin çaresi vardır.
Hiç kimsenin bana sarılamayacağı gibi sarıldı
Önce saçıyla
Önce gülüşüyle
Önce bakışıyla
Önce kendisi olmakla
Önce ruhuyla
Doğumdan öncesi, ölümden sonrası gibi bir şeydi
Sonrası yoktu
Ortası yoktu
Başı yoktu
Zamanı yoktu
Her an okunulası bir şiir
Nesilden nesile aktarılacak tek yaşamdı.
Ronay GÜNEŞ
Bu güne kadar başkaları üzerinden sayıya vurduğum ölüm, şimdi benim tek sayım. Bir; öldüm. İki? Yok... Ölümden sonrası sayıya gelmiyor. Ölmek istatistik değil. İlk defa ölüyor insan ve...
Yok sonrası. "Ölüm" kelimesini hiçbir şeyle bağlayamıyorum ve oracıkta "ve" bağlacı düşüveriyor. Yalnız kalıyor. Küsüyor. Yabancılaşıyor. Eli ayağı tutmaz oluyor. Kopuyorum dünyadan; kimse kopuşumu umursamıyor.
İyi olacağım diye en çetin, en yorucu çabaları yükleneceksin, türlü zevkleri kendine haram edip bile bile acılara katlanacaksın bu dünyada, ama ölümden sonrası için de hiçbir umudun olmayacak: Utopia'lılara göre insan çıldırmadıkça razı olamaz buna.
Dogduk ve olum kesin. Oyleyse hayat bizim icin bir kazanc olmadigi gibi olumde buyuk bir kayip sayilmaz. Amma unutmamak gerekir ki olumden sonraki ahvalimiz nasil bir hayat yasadigimiza bagli. O zaman hayat icin degil olumden sonrasi icin kazanmaya bakmaliyiz. Ugur UKUT