MÂL-İ HÜLYA
İçimde yangınlarım var
Tarif edemem acıtmaz gibi yakar içimi
Belki içime attıklarımın ağırlığı
Durgun bir su gibi içi bulanık
Kaygılar, endişeler ölüme ramak kala
İçimde duygular ihsan veriyor cümlelere
Karmakarışıklar birazda eflatunlu
Gammaz güneşin altında bazen umutlu
Çelişkilere kaçıp kaçma arzusu
Benim iki yakamı bırakmaz sanki
Yargıç, daha Yargıç olmadan ölüme ramak kala. Kendine kıymaya ve de bu sefil hayatdan vaz geçmeden önce.
Dünya da ne kadar pislik ne kadar iğrençlik varsa hepsinin içinden daha çıkmadan. İşçiler öldürülüyor. Patronlar sevk sefa içinde yaşıyor ki yaşamak bu olsa gerek. Eve ekmek alma telaşı, çocuğun okul, ilaç para derdi olmaksızın sadece nefes