Orada yüzünün bir yerinde
boş mermi kovanlarının izi
zeytin karası gibi utanç
düşüyor gamzedeki o gülüş
bir sessiz orman kadardır
yaprakların anlamlı ölümü
ki bir sarı zarf gelir, imlasız
bir şiirsiz güz mevsiminde
hatırlamak uzakça düş
bir tren geçer, yüreğimden
sözcükler işçi misali vagon
inildikçe rayların uğultusu
birileri anlatır, bilmem neci
acılar bir başka kekemsi
alınmıştır çoktan ihalesi
bu kadar ucuzken insanlık
Yunus KARAKOYUN
TÜRK DİLİ
Dil ve Edebiyat Dergisi
Cilt: CXV Sayı: 794 Şubat 2018 :Sayfa:29