Nietzsche için Tanrı’nın toplumsal bir fikir olarak kabul edilebilir olmaması dünyadaki inanılmaz korkunç boşluğu tanımaya yönlendirse de boşluğun farkına varmak, kabullenmek ya da anlam ve umut duygusu veren şeyin ne olduğuna dair çıkarımlar için elinizdeki en önemli fener felsefedir. “karanlık odada olmayan bir kara kediyi arasa bile” önemli olan da zaten bulamamasıdır. Cevaplar? Son nefesinizde sorular eşliğinde öleceksiniz. Felsefe bu soruları kabulleniştir. Ölümü kabulleniştir.
Akıl ölümü kabullenmek zorunda ancak aşk hiçbir zaman kabullenmez
Aşk ölüme karşıdır ve yalnızca o ölümden daha güçlüdür;akıl değil..
Sayfa 191 - Cilt 2Kitabı okudu
Ölümü kabullenmek ne zor şey !
İyi olacağım ve ölümün düşüncelerime egemen olmasına engel olacağım çünkü iyilik ve kardeşçe sevgi bunda yatıyorum. Ölüm büyük bir güç. Önünden, şapkanı çıkarıp biraz öne eğilerek parmaklarının ucuna basa basa geçersin.
Sayfa 191 - Cilt2Kitabı okudu
Gerçekten ölümü cesaretle kabullenmek asıl yaşamanın zamansal bir öncelidir, daha özel olarak nedensel ve yine daha özel olarak psikolojik bir öncelidir. Asıllığa giden -açıktır ki, biricik- yol üzerindeki bir evredir.
İthaki Yayınları
Bu sahte oyunu devam ettirmek için başka bir aldatmacanın içine düşeriz ve sahip olduğumuzu sandığımız şeyleri koruma kaygısı başlar. Çünkü kaybetmek, ölümden güçlü bir his olur bizim için... Ölümü kabullenmek mümkün gelir ama elindekileri kaybetmek dayanılmaz bir ıstırap... Olağanüstü bir korku...
Bu korkudan uyandığımız bir dönem var mı diye sorarsan, "Evet var" derim.
Ne zaman mı?
Belki sevdiklerimizden birinin ani kaybı, belki bir hastalık, belki bir kaza gelir ve bize "Dur!" der. "Dur ve düşün... Sahip olduğunu sandıkların sahiden de senin mi?"
