Cami avlusunda imam, ölümün bu dünyadaki en anlamlı nasihat olduğunu söylüyor. "Şimdi," diyor, "bu nasihate kulak verin ve bir an için kendinizi ölünün yerine koyun." Şimdi çenem bağlı, tabutun içinde yatıyorum, diye düşünüyorum. Beni hareket ettirecek bir ip, bir el yok. Çenem bağlı, istesem de konuşamam. Şöyle diyemem mesela: Herkesin bildiği ölümü ben mahrem sandım. Hayat tabutun dışında öyle aldırışsız devam ediyor ki, içeride ben utandım!
Sayfa 95 - İletişim Yayınları, 1. Baskı, 2021Kitabı okudu
1.
Ne tuhaf, ne tuhaf
demiştin
deniz kıyısında dağları düşünüp
şiirler yazıyorsun
Ne tuhaf, bir de kendini
kendini ne tuhaf