Ömer Lütfi Mete, son dönem milliyetçi kalem erbabının samimî ve mizahî kalelerinden biriydi. Selman Kayabaşı, bir röportaj gerçekleştirerek soru-cevap seyrinde ilerleyen bu eserin tohumlarını atmış.
Ömer Lütfi Mete, milliyetçiliği devlet ile eş görmektedir. İkisini birbirinden ayrı düşünmez. Yine de bir milliyetçilik yapılacaksa, onda etnik safiyet aranmaz, anayasanın bize sunduğu Türk tarifi altında birleşilir.
Öte yandan Mete'ye göre kurucu unsurun Türkmen olduğu da su götürmez bir gerçektir. Türkiye üzerinde yaşayan diğer unsurlar kendi milliyetçiliğini yapmaya niyetlenirse, bu sefer onlar da çelişkiye düşecektir. Örneğin Kürt sorunu şeklinde önümüze konan Kürt ırkçılığı, bir sorundan dem vururken neden Çerkez yahut Gürcüleri hesap etmez? Çünkü kendilerini diğerlerinden kalabalık addeder. Bu da onların ırkçılığa karşı ırkçılık tepkisine götürmektedir.
Ömer Lütfi Mete'nin "Atatürk Milliyetçiliği" tanımını kullanması, beni açıkça hayal kırıklığına uğrattı. Milliyetçilik, şahsa izafe edilecek bir kavram değildir çünkü. Daha geniş bir perspektife sahiptir. Şahıslara indirgenirse o milliyetçilikten ziyade şahısçılığa kayar.
Ömer Lütfi Mete'nin akışkan bir üslubu olduğu malum. O yüzden okunurken hiç zorluk çekilmiyor. Bence milliyetçiliğe ve onun tarihî seyrine güzel bir eleştiri getirilmiş...
