Maria diye fısıldadım. Nasıl oluyor da bir insan diğer bir insanı bu kadar çok mesut edebiliyor?.. İnsanın içinde ne müthiş kuvvetlerin saklanması lazım!
Maria puder bana bir ruhumun olduğunu öğretmişti ve ben de onun şimdiye kadar rahatladım insanlar arasına ilk defa olarak bir ruhu bulunduğunu tespit ediyordum. Muhakkak ki bütün insanların birer ruhu vardı ama bir çoğu bunun farkında değildi ve gene farkında olmadan geldikleri yere gideceklerdi. Bu ruh ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize bizim aklımıza hesaplarımıza danışmaya yüzünü bile görmeden meydana çıkıyordu, biz ancak o zaman sahiden yaşamaya -ruhumuzla yaşamaya- başlıyorduk.
Bir müddet sustuk.. Kafamın içinde ona söyleyecek uçsuz bucaksız şeyler bulunduğunu hissediyordum, senelerce söylense bitmeyecek şeyler.. Fakat hiçbiri şu anda aklıma gelmiyordu.