"Ölüm,insanoğlunun en eski,en yeni hüznü...
Özgürlük, insanoğlunun en eski,en yeni isteği...
Edebiyat, insanoğlunun en eski,en yeni sığınağı..."
Bir romanı bir toplumun aynası gibi göremezsin, toplumun,hayatın gerçeği olarak alamazsın onu. Roman en iyi tahminle bir yazarın ütopyasıdır,gerçeğin bir izdüşümü olmaya çalışan, yazarın düşlerinin toplamıdır.
Doğru davranışların el kitabını olduğu gibi izlemek yerine kendi yaşamlarını, isteklerini, serüvenlerini keşfetmelerini,
YA-ŞA-MA-LA-RI-NI söylerdim onlara.
Katolikler'e İncil'den, Müslümanlar'a Kuran'dan, Yahudiler'e, Tevrat'tan, ateistlere ise Aristo'dan örnekler verirdim.
Reader Follow Recommendations
Yola çıktım,
Ama çok geçmeden gördüm ki,yol yoktu.yol silinmişti.
Ne yapabilirim?
Geri dönemeyeceğime göre bir yol açıp orada ilerlemem gerekiyordu.
Ben de öyle yaptım.
Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum.
Hâlâ yoldayım.
Ama bu yol hangi yol ve beni nereye götürecek,bilmiyorum.
Kadın,Ne çok şey unuttun dedi.
Adam,O kadar çok şey ansıyorum ki,dedi. Onlar da senin unuttukların.
Uzun bir susuştan,birkaç yudum şarap içildikten sonra,kadın,
Üşüyorum,dedi.
Erkek,kulağı,çakıllara çarpan küçük,kırılgan dalgalarda,duymadı üşüyorum sözcüğünü.
Gene de, (sözcüklerin garip rastlantısı!), Ben de,dedi.