"İmtihandir bu dünya"
Genelde sabrı yalnız yaşarsın,
Yolu sevenle yürürsün,
Yokuşu anlayanla çıkarsın,
Zorluğu ise, Gönülden bağın olanla aşarsın.
Gönlünü vermedikçe, Gönül
bulamazsın...
Ömrünün bu en güzel gecesini, ömrünün bu en korkunç
gününün takip etmesi mi kaçınılmaz? Neydi bu içinden çıkılmaz meseleler?
Neydi bu mavi göğe veya sevgili bir yüze
bakmayı zevk olmaktan çıkaran duygular ve üzüntüler?