Derin Ruh analizi ve felsefesi ile Karamazov Kardeşler ♡
Felsefe dersini sevip, henüz felsefi kitap okumamış biri olarak Karamazov Kardeşler romanıyla tam bir felsefe kitabı okudum. Her sayfasından alıntı yapmak isterdim. Bu hayatta hangi yazarla tanışmak isterdin diye sorsalar, tereddütsüz Fyodor Mihayloviç Dostoyevski derdim. Ruhumu, kalbimi, düşüncelerimi, hislerimi her kitabında ayrı ayrı bulduğum
Kalbi atıyor...
Daha ilk satırlarda bir gidişin hançer gibi sözleri ile karşılaşıyoruz.
Nasıl bir anlatımdır!
İçimizde bir şey kanamaya başlıyor, keskin bir vedanın yarası deşiliyor.
Daha tanışmadan ayrı düşüyoruz.
Evet,
Kalbi atıyordu Acibe’nin.
Cam kenarında çocukları izlerken,
Akide şekeri yerken,
En çokta Faruk Nafiz’i görürken...
Kalbi
Ne güzeldi düşündüklerim. Ne acıydı yaşadıklarım hasret olsun size.
Hüzün olsun size olsun ki eresiniz istediğinize.
Ben varamadım sefama. İmtihanlı bir cefaydı ömrüm. pêk kurak tı umudum su bekler açmak için yeniden. Sanki mümkünatı yoktu imkansızlığımın. Kapanmak bilmeyen gözler gecenin karanlığından dökerdi umut dediklerini tane tane. Görünmeyene hasretim.
Görüp de yaşatana hüzünkarım. En çok benliğimle yoksulum. Yazık değil haksızlık tı
İnsanlar içinde vefalıyı aramak. en çok da'
insan içinde insan aramak. Ve bulamamak..