Bu kitabı kitabevi dolaşmalarım sırasında 'yeni çıkanlar' rafında gördüm. İçimden 'çekinme bir bak deyince' raftan alıp inceledim. Önce Antony C.Sutton'un kitaplarından biri sandım ama değilmiş. Arka kapak yazısı ilgimi çekince de almaya karar verdim ve o şekilde nisan ayında satın alıp, okumaya başladığım kitabı ancak kasım ayında bitirebildim. Araya giren diğer okumalardan dolayı biraz uzun sürdü. Ancak, kitabın sayfa sayısının az ama içeriğinin kalın olmasını da özellikle belirtmek istedim. Son cümle olarak söyleyeceğim şeyleri başta söyleyeyim o zaman. Tavsiye edilir mi? Evet.
Hitler'in arkasındaki Amerikan gücü her zaman ilgi odağı olmuş ve bunun üzerine çok şeyler yazılmıştır. Hitler'in bir ülkeyi bataklıktan çıkartıp, tekrar güçlü ve emperyal bir ülke haline getirmesinde kendisine yardımcı olan kimlerdi? Bu bile apayrı bir çalışmadır.
Edwin Black'in Nazi Bağlantısı kitabı da bu bağlamda 'at arabasından çelik yığınlara' ulaşan gücün çeşitli yerlerdeki bağlantısını sorguluyor. Bu sorgulamayı yaparken de ABD içindeki resmi kaynaklara, kitap, gazete, söyleşi gibi çeşitli araçlara bakıyor.
Kitap 5 bölümden oluşuyor. Bunlar sırasıyla; Bağlantının Perde Arkası - Ford, Yahudi Nefreti ve Siyasi Irkçılık - Carnegie, Öjeni ve Üstün Irk - Rockefeller, Mengele ve Öjeni - GM ve Reich'in Modernizasyonu - IBM Holokost'u Organize Ediyor.
"Bağlantının Perde Arkası" başlığına sahip bölüm, kitabın önsözü olup, kitabın yazım süreci, yaşananlar, niçin yazmak zorunda kalındı ve ne amaçlanıyor gibi çeşitli sorulara cevapları içeren; bu konuda okuyucuyu aydınlatmayı amaçlayan bilgileri içeriyor.
Yazar, daha önce yazdığı ve ayrıntılı bir şekilde incelediği konu ve kaynakları Nazi Bağlantısı adıyla 'tek çatı altında' birleştirmiş. O yüzden "Daha önce ben bunları yazdım, tekrar etmeyeyim, geniş bilgi için diğer kitaplarıma bakın" diyerek bir açıklama da bulunuyor.
Yazar ayrıca bazı kurumlara da kendisine izin vermedikleri için sitem ediyor.
Kitap, hemen okunup bitirilecek kadar basit bir içeriğe sahip değil. Yukarıda yazdığım gibi sayfa sayısı az ama içerik onun çok daha fazlasına sahip ve bu yüzden anlamak, kavramak, sonuç çıkarmak biraz düşündürüyor. Temel tez, kitabın arka kapak tanıtım yazısında yazdığı gibi, Hitler'in arkasındaki Amerikan düşüncesi, firmaları ve bunların etkisiyle yapılan bir takım deneyler.
Peki, Hitler'in Yahudi düşmanlığının kökenlerinde ne var? Niçin 'Kavgam' kitabında sorunların kaynağı olarak Yahudileri gösterir. Mussolini İtalyasında bu olaylar yaşandı mı? İkisi de 'faşist' bir sisteme sahipken aralarında ne fark var? Almanya'da bunlar yaşanırken diğer Avrupa devletlerinde durum ne idi? Bunu da kitabın içinde okuyoruz.
Ama ortada çok uuzn yıllara dayanan bir 'Yahudi Sorunu' olduğu kesindi. Ki, bunu ifade eden onlarca yayın en sağdan en sola kadar mevcut. Tabi bu kitap olayın tarihsel sebepleri üzerinden yazılmış değil. Sadece ve özelde Yahudi Soykırımın gerçekleşmesinde Hitler'e yardım eden ABD şirketlerine odaklanıyor. Ama bu şirketlerde bunları doğrudan mı yoksa dolaylı mı yapmışlar?
Esasında çok derin ve çok katmanlı bir konunun irdelenmesi söz konusu.
Kitabı okumaya devam ettikçe Almanya'da Nazilerin de düşüncelerinin kökeni olan 'Lutherci bir gelenek'ten haberimiz olur. O geleneğin ve Luther'in söylemleri zaman içinden kayarak yani 1540'lı yıllardan 20.yüzyıla kadar toplanarak gelmesi ve Hitler'le bir kalıba dökülmesinin hikayesi de okunuyor.
"Protestan hareketinin lideri Martin Luther 1543 yılında 'Yahudiler ve Yalanları Hakkında' isimli kitabını yayımladığından beri toplumsal dokunun bir parçası olmuştur."(s.12) Bu kitap günümüzde de söylenen çeşitli olumsuz düşüncelerinin de bir kaynağı olmaya devam ediyor. Örneğin, "Yahudilerin tefecilikten başka bir geçim kaynaklarının olmaması ve bu sayede, sahip olduğumuz her şeyi elimizden alıp bizi soymalarıdır. (s.12)” düşüncesi bile başlı başına önemli cümledir.
Genel düşünceyi şu şekilde ifade edersek: Eğer yoksulsak, bir şeyimiz yoksa ve birileri de bizden daha iyi şartlarda yaşıyorsa ve o kişi de Yahudiyse o zaman 'bizi soyduğu' için o kadar zenginleşti diyerek bu cümleye bir karşılık bulunabiliyor.
2.Dünya Savaşı öncesinde yaşananların bilinmesinde fayda var. Özellikle Almanya'nın 1.Dünya Savaşı sonunda imzaladığı ağır yenilgi anlaşması sonucu ortaya çıkan sıkıntılar Hitler Almanya'sının ortaya çıkmasında bir etken sayılabilir.
Şimdi buradan hareketle 2.Dünya Savaşı öncesi Almanya'nın haline baktığımızda ve bir mezar taşının bile çuval dolusu parayla satın (E.Maria Remarque -Ölümsüz Günler kitabında bu konu işlenir) alındığı bir ortamda ve paranın da Yahudilerde olduğu düşünüldüğünde bir nefret bir kin ve öfke ile doldurulan yoksul kitleler, tepkisel olarak kendileriyle braber yaşayan ama kendilerinden olmayan Yahudilere bir düşmanlık beslemeye başlar. Halk, yönetici elitin yönlendirmesiyle aşama aşama bu düşmanlık cephesinin içersinde yer almaya başlar. "Ey Alman Ulusu, siz bu yoksulluğu hak etmiyorsunuz, onlar, bunlar, şunlar yüzünden siz boyunduruk altına girdiniz.." teması da işlendiğinden Hitler'in iktidara gelmesi ve iktidarda kalması hiç de zor olmadı. Bir çeşit çıkış arayışının fiziki bağlantısıydı Hitler.
"Ford, Yahudi Nefreti ve Siyasi Irkçılık" bölümü okunduğunda şu soru sorulabilir? Hitler, Henry Ford'dan etkilenmiş. Peki, Henry Ford kimden etkilenmiş? Bunun cevabı yine tarihin derinliklerinde var.
Bütün işlerin arkasında Yahudi parmağı arama huyunu yazar çeştli örneklerle anlatıyor: 1.Dünya Savaşını çıkartma da, Rus Devriminde, İç Savaşlar da, Abraham Lincoln Suikastinde hep bunlar söylenir. Hatta Ford'un beyanlarına ve yayınlarına göre herşey Yahudilerin kusuruydu diyerek olayı daha da genelleştirerek "ne kadar hatalı, yanlış iş varsa Yahudilerin üzerine atarak kurtulmaya çalışıldığını bildiriyor yazar. Örneğin, en sevdiği şekerin tadında bir değişiklik olduğunda bile 'kesin bir Yahudi parmağı var' diyecek kadar olayı başka bir yere götürüyor bu nefret.
Eğer bu tarz kitap okumuşsanız anlatılan çoğu şey size yabancı gelmeyecek. Bu sayede olayları anlamak ve kavramak daha da kolay oluyor. O yüzden bu kitapda adı geçen Henry Ford, The Dearborn Independent - gazetesi ve sonrasında yayımlayan "The International Jew" (Beynenmilel Yahudi) adlı kitabını hemen hatırlarsınız.
Edwin Black de zaten olayın başlangıcı ya da büyütülmesinde Ford'un yayınlarını örnek gösterir. Yalan yanlış bilgilerle toplumu yönlendirdiğini ve herşeyin altında bir 'Yahudi parmağı' arar hale geldiğinden bahseder.
Meşhur Siyon Protokolleri eline geçtiğinde mal bulmuş mağribi gibi olayın üstüne atlayıp kendi çıkarları doğrultusunda bunu nasıl kullandığını da anlatıyor. Siyon Protoklleri adlı kitabın hala kimler tarafından yazdırıldığı; doğru veya yanlışlığı tartışılmaya devam etmektedir.
Ama niçin Ford bunu kullanır. Yahudilerden özel olarak nefret etmesi ya da hazmedememesinin bir sebebi var mı? Hitler, Ford'dan esinlenmişse, Ford kimden esinlenmiş? Sadece protokllerden mi?
Açıkça söylemek gerekirse, hemen okunup geçilecek bir kitap değil. İç içe geçmiş ve bir cümleden onlarca anlam çıkaracak kadar derin bilgiler içeren bir çalışma.
Henry Ford ve Yahudiler arasında yaşanan sıkıntılar gazete yazıları, boykotlarla uzun bir süre devam eder. Daha sonra Ford'un ekonomik kayıpları artmaya başlayınca araya giren arabulucular sayesinde bir anlaşma yapılır ve Ford kendi gazetesinde Yahudilerden özür dileyen bir mektup yayımlar.
Ford sadece Naziler için kamyon üretmiş ve bir de yazdığı kitap Almanya'da basılmıştır.
"Carnegie, Öjeni ve Üstün Irk" bölümünde ise üstün ırk arayışının temellerine iniliyor.
Hani kitabı öylesine elime alayım ve okumaya başlayayım diyerek kitabı bitirmek zor. Böyle bir kitap bekliyorsanız -yazara katılıyorum- o zaman bu kitabı hiç okumaya başlamayın diyebilirim.
Eğer o dönemde yapılanlar hakkında hiç bilgi sahibi değilseniz ya da az çok birşeyler biliyor ve bu kitabı da merak ediyorsanız doğru yoldasınız demek. Yazar kendini okutturup, yaşananları anlatıyor. Tarihin çeşitli dönemlerinde yapılan soy temizlemenin 20. yüzyılın tam ortasına yakın zamanda hem de çağdaş, gelişmiş, ilerici denilen bir yerde başlaması ve bunun devlet eliyle yapılması çok ilginç bilgilerle karşımıza çıkıyor.
Kim için, ne için bu destekler verilmiş? İnsanlık şu aşamada nerede? Bunu destekleyenlerin destekleme sebebi nedir? Niçin Irk ıslahı gerekiyor gibi çeşitli sorular ve yapılan çalışmalar anlatılıyor.
Sosyal Darvinizm, sosyal mühendislik gibi kavramlarla yeni bir insan türü ya da düşüncesi oluşturma fikriyatının hala varlığını sürdürmediğinin garantisi var mı? İçinde yaşadığımız ülke ya da dünyada zihin kontrol araçlarıından, yediğimiz içtiğimiz çoğu şey bazı kişi ya da grupların elinde değil mi? Bunlar, bu araçları istedikleri gibi kullanabilirler mi? Bunun gibi çeşitli sorular insan aklını karıştırıyor. Hitler ve ekibinin arkasında yer alan Amerikan destekli bilim ve bilim insanları da Hitler'in istedikleri doğrultuda saf aryan bir nüfuz oluşturmak için çalışmadı mı? Irk ıslah projeleri altında günümüzde cinayet diye nitelendirilebilecek devlet destekli bilim araştırmaları için ötekileştirilen kesimler canlı denek olarak kullanılmıştır. Kitap sayfaları arasında bununla ilgili çok sayıda örnek veriliyor.
1900'lü yılların başında Amerika'daki bazı eyaletlerde planlı ve istekli bir şekilde soy arıtımı uygulandığını kitaptan öğreniyoruz. Sayfalar arasında ABD'de yapılan çalışmalar ve bu operasyonlara kaç kişinin katıldığı, kaç kişinin bundan dolayı öldüğü ortaya çıkıyor. Burada seçilen kesimler genellikle toplumun (ya da mahalle baskısı -yeni tabirle -) dışına itilen kişilerden oluşurdu.
Benim açımdan ilginç bir bilgiyle de karşılaştım. Hep bu IQ testlerinden bahsedilirdi ama kim, nerede, nasıl, ne işi yarar hiç araştırmamıştım ve burada bununla ilgili çok enteresan bilgilere de rastladım. Yani IQ adı verilen testlerin gerçek amacı ile şimdi ki arasında büyük fark. Gerçekten niçin çıktığını görünce yine 'bilim' adı altında yapılan zırvalıkların bir örneğine de şahit oluyoruz. Nedir IQ zeka testleri? Buradaki amacın beyazlar dışında kalan diğer halkların siyasi, ekonomik, kültürel olarak 'geri' olduklarını göstermek. Bunun içinde 'beyazların' kendilerine uygun ama karşı tarafta olanların hiç bir fikir sahibi olmadıkları nesneleri gösterip, bunları bilmeleri ya da eksik parçayı tamamlamaları istenir. Örnek. Bir zarfın üzerinde pul kısmının boş bırakılması ve onun doldurulmasının istenmesi gibi. Bunu bilmeyen, bunu cevaplamayan - ki hayatında mektup, zarf, pul görmemiş insan toplulukları gibi- kişi hemen 'geri', 'ilkel', 'moron', 'bilgisiz', 'cahil', 'kültürsüz' olarak nitelendirilip, 'beyazların' ne kadar üstün bir ırk(?) olduğunun ispatına gidilir. Peki o zamandan bu zamana ne değişti? O da ayrı bir çalışma. Bu sayede zencilerin, çingenelerin, Yahudilerin veya diğerlerinin 'alt' kültür olduğuna sonucuna vardırılır.
Kitabın çoğu yerinde bilim, bilim adamı, bilimsel çalışma, üniversiteler tarafından bir takım kimselerin lehine uygun kanun, karar, yönetmelik, bilim, araştırma vb. şeylerin yapıldığı da anlatılıyor. Peki şimdi şu an değişen birşey var mı? Bilim, kimin ya da kimlerin elinde? Bağımsız veya özgür bilim olabilir mi? Olursa ne kadar olur? Bilim veya bilimsel çalışmalar birilerin istedikleri gibi mi yapılıyor ya da yönlendirme yapılıyor mu? Bunlar bile başlı başına bir sorun ve yazarda Amerika yani kaynağı kendi ülkesinde olan yayınlardan bahsederek durum saptaması yapıyor.
Nasyonal Sosyalizm ve Hitler'in siyaset sahnesine çıkmasından önce Amerika'da yapılan bu çalışmalar, ilerde Hitler'e rehberlik, önderllik yapar. Hatta 'Amerikalı aktivistler ancak hayallerinde görebilecekleri...' diyerek olayın vahameti hakkında bilgi de veriyor.
Hitler ya da Naziler iktidara gelmeden önce Rockefeller Vakfı Alman araştırma ve vakıflarına yüzbinlerce dolar yardımda bulunmuş. Yani Nazilerden öncede bu 'öjeni' yani ırk ıslahı olayının finansmanını Rockefeller vakfı destekler. Hitler hazır bu ar-ge çalışmalarının içinde kendini bulur ve oradaki yöneticilerin de Hitler'in bünyesine dahil olmasıyla 'ırk ıslahı' projesi ileri ki yıllarda devlet destekli hale geldiğini kitap sayfaları içinde okuyoruz.
Dün toplumu 'bilim' adı altında nasıl sömürdülerse bugün de aynı şekilde devam etmediğini kim garanti edebilir? Bugün 'bilimsel' çalışmalar ne kadarı gerçekten bilimsel ve ne kadarını X, Y, Z kurum, şirket ya da vakıfları destekliyor? Buralardan destek alarak yapılan çalışmaların bilimselliği sorgulanabilir mi? Ya da sorgulandığında biz 'gerici' olurmuyuz?
Okudukça anti-semitist düşüncenin Almanya'da zaten var olduğunu yani Hitler'le beraber gelmediğini bunun arka planında eskilere dayanan bir gelenek olduğunu da görüyoruz. Yani Alman toplumu ve elit kesimi Hitler'le beraber Yahudi düşmanı olmamış. ABD'li Alman bilim insanları kendilerine göre işe yaramaz, sakat ya da başka türlü nitelendirmeyle toplum dışına ittikleri kesimleri gönüllü denek olarak kullanmış ve bunu da 'bilim' adı altında yaptıklarını da görüyoruz. Kitapta bunun ayrıntılı bilgisi sunuluyor.
Özellikle 'Irk Islahı' üzerine yapılan çalışmalar neticesinde, Alman hükümeti ve yöneticiler, Yahudilere karşı bir önyargı, dışlama ve sistematik bir şekilde yok etme düşüncesine sahip olunduğu ortaya çıkıyor. Bu 'Irk Islahı' çalışmaları Hitler'in iktidara gelmesiyle bir çeşit resmiyet kazanarak artık devlet politikası olarak uygulanmaya başlanmış. Kitapta, insanlıktan sapmış bir güruhun saplantılı sapıklığının kağıda dökülmüş halini okudukça bazı yerlerde - mideniz boş olsun- kusabilirsiniz .
O zaman şu soru sorulabilir: Şu an da DNA üzerine yapılan çalışmalar bir zamanların 'Irk Islahı' projesinin devamı sayılabilir mi?
General Motors'un Alman hükümeti yani Hitler'le yaptığı anlaşma uyarınca Almanya'da kamyon üretmeye başlaması ve Almanlar için ucuz otomobil üretmesi hem GM'nin hem de Hitler Almanya'sının menfaatine uyuyordu. Bu sayede GM kamyon ve otomobil üreterek Almanya'da bu sektörde tekel konuma gelecek ayrıca Alman vatandaşlarda bu durumda fabrikalarda iş bularak, işsizlik azalacak, yan hizmetler artacak ve Alman devleti de sanayisini geliştirecekti. GM ve Hitler Almanya'sının işbirliği Amerika'da bulunan Yahudi örgütlerinin tepkisini çeker. Gazeteler yoluyla bu anlaşmalara tepki gösterirler. Sonra Alman 'Opel' firması üzerinden gerçekleştirilecek GM'nin varlığı arka plana itilerek 'yokmuş' görüntüsü sağlanır. Bu Alman kamyonları Yahudilerin toplama kamplarına getirilmesinde en etkili araç haline gelir.
"IBM Holokost'u Organize Ediyor" bölümünde ise IBM ya da firmasıyla bağlantılı işler anlatılır. Bir mahalle, bölge ya da daha büyük bir yerde oturanların isim bilgilerinden, dinlerine, milliyetlerine, yaşadıkları yere, mesleklerine kadar tüm bilgileri deftere yazarak, bunlardan bir sonuç alınması sağlanır. Bunlar günümüz tabiriyle 'bilgisayar' sistemi içinde sadece birkaç tuşla kim nerede, hangi meslek grubunda şeklinde kolay bir şekilde yapılabiliyor. Ama bilgisayar sisteminin olmadığı bir zaman dilimi içinde hızlı ve pratik bir şekilde nasıl gerçekleştirilebilir? Bunun cevabı da 'delikli kartlar' da yatıyor. IBM 'de bu delikli kart sistemini 1933 yılında Almanya'da yapılan nüfus sayımıyla gerçekleştirir. Bir 'delikli kartın' neler yapabileceğini göstermesi anlamında önemli bir buluş diyebiliriz.
Kısacası söylemek gerekirse, Hitler Almanya'sına katkı sağlayan Amerikan firmalarının veya Hitler'in düşünce yapısıyla uyumlu fikirlerin egemen olması bağlamında Amerikalı bilim insanlarının menfaatlerinin ortak paydada buluşup, dünyayı 'yeni bir düşünce veya ideoloji' etrafında toplaması ve buna da bazı Amerikan firmalarının öncülük etmesinin kısa hikayesini okuyacağız.
Ezcümle: Tavsiye ederim. Alın, okuyun
Notlar: + 17 Nisan 2018 - 3 Kasım 2018 tarihleri arasında notlar alınarak okundu ve ancak bu tarih yani 8 Kasım 2018 tarihinde yazısı yazılıp, siteye eklendi. + Kitap kapağı, arka tanıtım yazısı, seçilen yazı tipi yerinde. - Artık internet çağında yaşıyoruz. Yazarın Türkiye'de Türkçe yayımlanan ilk kitabı o yüzden ondan bir ricada bulunup Türkçe önsöz yazması istenseydi, bir artı değer katardı diye düşünüyorum. - Yayınevi veya çevirmen bazı anlaşılmayan veya anlaşılmayacak veya anlaşılmaya katkı sağlamak amacıyla bazı kelime ve kavramları da keşke Türkçeye çevirip, dipnot olarak verebilselerdi. Çok örnek var bu konuda. Örneğin, 'Holokost', 'Reich', 'Luftwaffle', 'Fanta', 'Der Führer' gibi. Bunlar dipnotta Türkçe ne ifade ediyor şeklinde okuyucuya ek bilgi olarak verilebilirdi. - Martin Luther'in Almanca yazdığı ama doğrudan Türkçesi yazılan kitabın özgün adı yazıldıktan sonra dipnot olarak Türkçesi verilebilirdi. - Henry Ford'un 'The International Jew' adıyla yayımlanan kitabı Türkçeye "Beynelmilel Yahudi" adıyla yayımlanmıştı ve benim okuduğum kitap 'Kayıhan Yayınları 2000' tarihli idi. Ama tercümesi kötü, çeviri yanında yorumlar ağırlıkta ve açıkçası çevirisi bile doğru mu değil mi o da şüpheli. Destek Yayınları'ndan 'Yahudi Enternasyonali' adıyla çıkan kitap elimde ama onu da açıkçası daha okumadım ona bir şey diyemem. + Yazar bölüm sonlarında atıfta bulunduğu yayınların ismini veriyor. - Teneke Lizzie ne demek? Okuyan bir şey çıkarabiliyor ama bunun özgün adı verilip ya parantez içinde ya da dipnot olarak keşke verilseydi. + Bu kitabı "Kitap Kurdu Yayınları", "1.Baskı Mart 2018 tarihinde yayımlamış ve Türkçeye çeviren "Murat Karlıdağ". Yazara, Yayımevine ve Çevirmene de teşekkür ederim. + Yazar Edwin Black'in bu kitaba ait sitesi: https://nazinexus.com
Bağımsızlığımızın Timsali olan 29 Ekim Cumhuriyet Bayramımız Kutlu Olsun! * * * “Cumhuriyetimiz öyle zannolunduğu gibi zayıf değildir. Cumhuriyet bedava da kazanılmış değildir. Bunu elde etmek için kan döktük. Her tarafta kırmızı kanımızı akıttık. İcabında müesseselerimizi müdafaa için lâzım olanı yapmağa hazırız.” 1923, Gazi Mustafa Kemal Atatürk (Atatürk’ün S.D. III, S. 71) * * * “1881-1893 arasında sadece Mustafa’ydı, 1916’ya kadar Mustafa Kemal, 1921’e kadar Mustafa Kemal Paşa, 1934’e kadar Gazi Mustafa Kemal, 1934’te Atatürk!” * * * Bandı biraz geriye saralım, Mustafa Kemal’den önce, Mustafa Kemal’den sonra… https://www.youtube.com/watch?v=r7nBtlbICTc * Vatan nedir bilmezsen, İşgal ederler! Toprak nedir bilmezsen, Parçalarlar! Devlet nedir bilmezsen, seni Sömürge yaparlar! Eğer direnmezsen; Eğer var olmak için Yemin etmezsen, Eğer Bağımsızlık için, Hürriyet için Kanının son damlasına kadar mücadele etmezsen; Seni köle ederler, uşak ederler, vatansız ederler, milliyetsiz ederler, dilsiz ederler… Seni hem manen, hem madden Haritadan silerler! Sen eğer “Bağımsızlık Benim Karakterimdir” diyemezsen, Sen eğer “Hatt-ı Müdafaa Yoktur, Sath-ı Müdafaa vardır, O Satıh Bütün Vatandır” diyemezsen, Sen eğer İstanbul’a demir atmış işgal gemilerini gördüğünde “Geldikleri Gibi Giderler” diyemezsen, Sen eğer “Egemenlik Verilmez, Alınır” diyemezsen, İstanbul İşgal edildiğinde, İzmir İşgal edildiğinde, Doğusu, Batısı İşgal edildiğinde, daha yolun başındayken “Ulusun bağımsızlığını, yine ulusun azim ve kararı kurtaracaktır.” diyemezsen,
”Türkiye halkı, asırlardan beri hür ve bağımsız yaşamış ve bağımsızlığı bir yaşama gereği saymış bir milletin kahraman evlâtlarıdır. Bu millet, bağımsızlıktan uzak yaşamamıştır, yaşayamaz ve yaşamayacaktır!” diyemezsen,
“EGEMENLİK! KAYITSIZ, ŞARTISIZ! MİLLETİNDİR!” diyemezsen, İngiliz’in, Yunan’ın, Fransız’ın, İtalyan’ın, Rus’un egemenliğinde sömürge olursun! Bilmezsin tabi Yunan'ın İzmir’i İşgal ettiğinde ilk ne yaptığını! Bilmezsin tabi, Fransız’ın Fatih’in girdiği kapıdan İstanbul’a girdiğinde ilk ne yaptığını! Bilmezsen; Yine Yaşanır! O yüzden unutma! HATIRLA!!! https://www.youtube.com/watch?v=PoYtoyMCERs Kolay Kurulmadı efendim! Kolay Kurulmadı, ANLAYIIN! …
* … “40 bin köy vardı, 37 bininde okul yoktu, Ne traktör, ne biçerdöver vardı, Şeker üretimi yoktu, Un ithaldi, pirinç ithaldi, Hastalıklar tüm sınırları sarmıştı, Bit’le başa çıkılamıyordu, İnsanlar ve hayvanlar kırılıyordu, Verem, tifüs, tifo salgını vardı, Bebek ölüm oranı yüzde 40'ın üstündeydi, Dünyaya gelen her iki bebekten biri ölüyordu, Anne ölüm oranı yüzde 18'di, Her beş anneden biri ölüyordu… Oran yüzde 40’tı.” * Devlet-i Aliyye hem güç kaybediyor hem içeride hem de dışarıda manen ve madden yağmalanıyordu. * 1881’de Mustafa Kemal Dünyaya geldiğinde, Osmanlı iflas etmiş, “hasta adam” diye tabir ediliyordu. Padişah Abdülhamid’di, Düyun-u Umumiye kurulmuştu. Yabancı devletler, savaşmadan önce borç vererek, kredi vererek kendilerine bağımlı bir devlet yaratıyordu. Üretmeyen bir ülke bu borçları nasıl ödeyebilirdi? Tabi ki ödeyemezdi… * Demiryolları, limanlar, bankalar, sigorta şirketleri, posta şirketleri, telefon şirketleri, tramvay şirketleri, elektrik santralleri bize ait değildi, verilen borçlar, özellikle kapitülasyonlar Almanların, Fransızların, İngilizlerin, İtalyanların işine yarıyordu. Dilimizden düşmeyen İstanbul nüfusunun çoğunluğu yabancıydı. “Şimdilerde de Arap dolu gerçi…” * Birinci Dünya harbi kaybedildiğinde Alman mühendisler, Alman şirketleri ülkeyi terk etti. Aylarca Tramvaylar çalışmadı, zaten az olan elektrik, şehre verilmedi, İstanbul karanlığa bürünmüştü. Şehrin matem havası, Yıldız Sarayı’na pek uğramıyordu… İş gücü yabancı uyruklu vatandaşlardaydı. * İzmir ait olduğu bayrağa kavuştuğunda, Ermeni asıllı zanaatkarlar da ülkeyi terk ediyordu. Bütün el işçiliği biz de değil onlardaydı. Ustalar gitmiş, geriye çırak bile kalmamıştı. İzmir yanıyordu. Savaşın en büyük kaybı gençlerimizdi. Ülkenin genç nüfusu önceki yıllarda heba edildi. Yanlış komuta ve plansızlık bunun en başlıca nedeniydi. Mustafa Kemal rapor üstüne rapor yazmış, Alman komutanlardan idarenin alınıp, Osmanlı komutasına verilmesini istese de Enver Paşalar tarafından reddedilmiştir. Çöl dediğimiz vaha, belki İstanbul’dan bir ülke sınırı gibi gözükse de, vatanperver gençlerin mezarı olan kumdan ibaretti. Sadece geri çekilmek ve kalan canları kurtarmak, son ülke sınırını çizmek gerekiyordu. Her şey için geç kalınmıştı. Misak-ı Milli sınırlarımızı belirleyecek son savaş Mustafa Kemal tarafından kazanılmıştır. Yıllar sonra… Büyük Taarruz, Başkomutanlık Meydan Muharebesi 30 Ağustos’ta nihayete ermiş, 9 Eylül’de İzmir düşman işgalinden def edilmişti. Sokaklar mavi beyaz bayraklardan arındırılıp, Şehitlerimizin kanı ile boyanmış Kırmızı Beyaz bayrağımızla donatılmıştı. Herkes elinde Mustafa Kemal fotoğrafı taşıyordu. İzmir alındığında, her şey yeniden başlıyordu. Herkesin savaşın artık son bulduğunu sandığı zaman diliminde Mustafa Kemal “Asıl savaşımız şimdi başlıyor.” diyerek, cehaletle savaşın fitilini ateşliyordu. Artık kafasında ki fikirleri, Cumhuriyet aydınlanmasında uygulamak için gün saymaya başlayacaktı. * * * Mustafa Kemal Ankara da iken direksiyon binasında kalıyordu. Direksiyon binası Ankara garı idi. Osmanlı’dan kalan dört fabrika vardı; Hereke İpek, Feshane Yün, Bakırköy Bez, Beykoz Deri… Limanlar, madenler yabancılara aitti. Kadın insan değildi, söz söylemesinin imkânı yoktu, erkek önde o arkada yürürdü, Erkeksiz kadın sokakta dolanamazdı, Vapurda, Tramvay da perdeler vardı, Kadının meslek edinme, seçme ve seçilme hakkı yoktu, Kızlık soyadını kullanma hakkı yoktu, Tiyatro da oynayamaz, yazamaz, çizemez, söyleyemezdi, Kadın Osmanlı toplumunda yok hükmündeydi… Var gibi ama yok gibi… * Mustafa Kemal’in aile geçmişi ve çocukluğu hakkında yanlış bilgiler verilmiştir. Zübeyde Hanım ve Ali Rıza Efendi varlıklı ailelerden gelmişlerdi. Evleri ve gelirleri vardı, Ali Rıza Efendi’nin kereste mağazaları vardı. Yokluk içinde değil, varlıklı bir çocukluğa sahipti Mustafa. Selanik dönem itibari ile gelişen ve büyüyen bir yapıya sahipti. Abdülhamid’in hafiyelerinin daha az olduğu, yasaklı kitapların bulunabildiği, daha özgür bir şehirdi. Mustafa’nın okuduğu ve çokça duyduğumuz Şemsi Efendi Okulu, bilinenin aksine dini eğitim veren bir okuldu. Şemsi Efendi’nin eğitim alanında aldığı övgüler ve ödüller mevcuttur. Okulun yapısı, diğer okullar ile mukayese edildiğinde gelişmiş ve modern bir yapıya sahipti. * Mustafa Kemal’in küçüklüğünü merak eder sorarlarsa, can yoldaşı Nuri Conker’e atardı topu. Anlat Nuri derdi, kulübeye koliba derdi. “koliba da karga kovalıyordu” derdi Nuri, aralarında bir espriydi. Bunu ciddiye alanlar gerçek olarak yazdılar, Bozkurt kitabında H. C. Armstrong bunu yazmıştı. Yaşadığı dönemde yazılan ilk biyografilerdendi. Ne yazık ki, hiçbir şekilde Atatürk’ün yakınında dahi bulunmamış bu İngiliz casusu, Yüzbaşı H. C. Armstrong bu kitabında birçok iftiraya yer verecekti. Mustafa Kemal kitabı getirtti, tercüme ettirdi ve H. C. Armstrong a cevap verdi, dönemin akşam gazetesinde yayınlandı. * Günümüzde tarihçi vasfı ile hakaretler yayınlayanların kaynaklarından biri oldu. Bu kaynaklara Rıza Nur da katılacak, 1960 yılından önce basılmayacak kaydı ile İngiliz yayınevlerinden birine yazdığı söylenen hatıratını teslim edecekti. Düşüncesinde bu yıllara kadar yazdıklarına kimse cevap veremeyecek, çünkü herkes ölecekti. Kendisi 1942’de öldü. Hatırat denilen yalanları fesli 1958 ‘de Rıza Nur’un yazdıkları diye yayınladı. Kim ne kadar ekledi, gerçekten yazdı mı yazmadı muamma. Ama bütün bu karalamalar ve yalanların ardında hep İngilizler çıkmaktadır. * Tarihçi Gazeteci / Yazar Murat Bardakçı bu sözde hatırata kısaca cevap verecekti, buyurunuz; https://www.youtube.com/watch?v=dC7uRkJTns4
İlber Ortaylı Yorumu; https://www.youtube.com/watch?v=LNeL20wYGL8 Bu ve benzeri örnekler çoğaltılabilir, altlarda diğer söz de tarihçilerin yalanlarına istinaden birkaç örnek daha vereceğim… * Çocukları severdi, onları evlat edinirdi, Hayvanları sever ve sahiplenirdi, Tam bir doğa aşığı idi, Atatürk Orman Çiftliği onun eseriydi, Bir ağaç kesilmesin diye Yalova’da ki Köşkü temelden 4 metre diğer tarafa kaydırttı, Mühendisler geldi, zemine indi, hareket ettirmek için ray döşediler, Çalışmaları izlemesi için koltuk getirttiler, oturdu günlerce izledi, takip etti, https://pbs.twimg.com/media/DBd9FOKXgAAngwK.jpg Çalışanlar için çadır kurdular, o da çadır kurdurttu, çadırda kaldı, Dönemin gazeteleri bu olayı gereksiz uğraşlar olarak tenkit edecekti, Yıllar sonra doğa ve ağaçlar katledildiğinde ise ilk bu konu akıllara gelecekti, Atatürk Orman Çiftliği ise bu düşüncenin ürünüdür, Ot yeşermez denen yerde çiftlik kurmuş, Cumhuriyet’in doğal ürün ihtiyacı bu çiftlikten karşılanmıştır, Her yıl mahsuller çoğalmış, daha da büyümüştür, * Kitap okumayı severdi, Cephelerde dahi vazgeçilmeziydi, Kurşunların yağdığı cephede Madam Corinne ile mektuplaşırken, kitap istiyordu, En sevdiği kitaplar arasında; Grigoriy Petrov, Beyaz Zambaklar Ülkesi, Reşat Nuri Güntekin, Çalıkuşu, Türk Tarih Kurumu’nun çıkartmış olduğu, Belleten, Jean Jacques Rousseau, Toplum Sözleşmesi, (Mecliste bahsetmiştir) Ziya Gökalp Türkçülüğün Esasları gibi eserler vardır. * Tevfik Fikret hayranıydı, Birçok ülkenin sözlükleri elinin altında bulunurdu, Balkanlar’da, Trablusgarp’da, Çanakkale’de, Sakarya’da, Kocatepe’de… Düşmanla burun buruna olduğu her yerde, tek düşüncesi vardı… Bağımsız bir ülke, bilimin ve fennin liderliğinde özgür bir Türkiye Cumhuriyeti… Özellikle sürgün edildiği yıllarda, gittiği Avrupa ülkeleri ona rol model olmuş, gelişmişliğe bizzat tanık olmuştu. Kısa zamanda iyi taraflarını düşüncesine not etmiş, çıkarttığı yayınlarda bahsetmeye başlamıştı. Türkiye o zaman Türkiya olarak geçiyordu, sonradan çıkmadı hep vardı. * Mustafa Kemal’in fikirlerinin en önünde Bilim ve Fen vardı, Kadın özgürleşmeliydi; Medeni kanunu meclisten geçirdi, Dönemin gazete ve dergilerinde kapanmalar meydana gelirken, kadın dergisi hayata geçiyordu, Resmi nikahı getirdi, ilk nikahı kendisi kıydı, Artık tek eşlilik vardı, birden fazla kadınla evlilik tarihe karışacaktı, Küçük yaşta evlilikler önlenebilsin diye yaş sınırı kondu, Seçme ve seçilme hakkı kademeli olarak kadınlara verildi, Meclis’e ilk ayak basan kadın, eşi Latife idi, Kadın hakları savunucusu idi, Mustafa Kemal’in eşi değil yardımcısıydı, Kadınlara eğitim hakkı verildi, Sakarya ‘da Yunanlılar varken, cepheden Türkiye Eğitim Kongresini tertipledi, açılış konuşmasını yaptı, “Saygıdeğer Hanımlar, Efendiler” diyerek konuşmaya başladı, kadınları ön safhalara aldı, bir ilk yaşanıyordu, değişim daha zafer gelmeden başlıyordu, savaş cehaletle verilecekti, ilk adımı atıyordu, yıl 1921 idi. Düşman yaklaştığı için planlanandan birkaç gün daha az sürdü, cepheye geri döndü, * Dönem itibari ile; “Kadınlar insan yerine konmuyor, sayılmıyordu, Nüfus sayımında büyükbaş hayvanlar sayılıyor, kadınlar sayılmıyordu,” Artık zamanı gelmişti, Cumhuriyet’in aydınlanmasına kadın eli değecekti, “Kıvılcım olarak gönderecek, ateş olarak geleceklerdi”, Cumhuriyetin temelini oluşturdular, Sabiha Gökçen ; ilk savaş pilotumuz oldu, dersler verdi, pilotlar yetiştirdi, Afet İnan ; Fransızca eğitimi aldı, Cenevre Üniversitesi Tarih bölümünden diploma aldı, Türk Tarihi Tezi ile doktora yaptı, Ankara dil Tarih Coğrafya Fakültesi’nde doçent oldu, profesör oldu. TTK’nun asbaşkanı oldu. Kara Harp okulunda ders verdi, Devrim tarihi ve kadın haklarına dair kitapları dokuz lisana çevrildi. Çağdaş Türk kadını modeliydi. Fatma Refet Angın, Cumhuriyet’in ilk kadın öğretmeni, Leman Cevat Tomsu, Cumhuriyet’in ilk kadın mimarı, Bedia Muvahhit, Cumhuriyet’in ilk kadın tiyatrocularından, Keriman Halis Ece, 1932 yılı Dünya Güzellik yarışması birincisi, Cahide Sonku; Cumhuriyet’in ilk kadın yönetmeni, Halide Edip Adıvar, her ne kadar sonradan Atatürk ile ters düşse de Milli Mücadelenin en önemli figürlerinden, yüreği vatan aşkı ile yatan vatanseverlerinden, yazar / gazeteci, Remziye Hisar, Cumhuriyet’in ilk kadın Kimyageri, Müzeyyan Senar, Cumhuriyet’in Divası, Yıldız Moran İlk mektepli kadın fotoğrafçımızdı, Safiye Ayla dendiğinde akan sular duruyordu, kendisinden sonra gelecek seslere ölçüt oldu, …. * Mustafa Kemal’den önce, Mustafa Kemal’den sonra Türk Kadını diye iki ayrılır… Devamında kadınlarımız güçlendikçe güçlenecekti, Cumhuriyet’in savunucuları olarak Atatürk’ün vasiyetini yerine getireceklerdi. * “4 bin 494 ilkokul, sadece 72 ortaokul, sadece 23 lise vardı… Öğretmenlerin üçte birinin öğretmenlik eğitimi yoktu, Medreselerde Türkçe yasaktı, Tek üniversite darülfünun vardı o da medreseden halliceydi…” *
Abdülhamid zamanında “yalan beyanlarla” tutuklandı, Bomba atıp, tahtı ele geçireceği suçu ile karşı karşıya geldi, Gizlice bastığı yayınların ve muhalefetinin bedeli idi, 2 ay tutuklu kaldı, Affedildi, İlk görev yeri olan Şam’a sürüldü… Görev yeri 5. Ordu idi, Kurmay Yüzbaşı idi, Sürgünler yeni başlıyordu, Abdülhamid; İttihad ve Terakki tarafından tahtan indirildi, Sürgün edildi, Artık başa Enver ve Talat Paşa önderliğinde ki İttihad ve Terakki geçmişti, Mustafa Kemal içlerindeydi fakat, siyasetin ordunun işi olmadığını söylüyor, Tenkitlerini sürdürüyordu, Enver Paşa’dan “siyaseti, siyasetçilere bırakmasını” istiyordu, Terakki ve Enver Paşaların sonunu Mustafa Kemal’in öngördüğü bu tutumları getirdi, Vatanperverlerdi lakin planları yoktu, 1907’de Kıdemli Yüzbaşı oldu, 1909’da Hareket Ordusu ile İstanbul’a girdi, Kurmay Başkan’dı, İstanbul’da başlayan ayaklanma bastırılmıştı, “Hareket Ordusu” adı Mustafa Kemal’e aitti, 1910’da Fransa’ya gitti, Picardie Manevraları'na katıldı. https://i0.wp.com/...569794499.jpeg?ssl=1 Fotoğrafa iyi bakın. Şapka’nın gavur icadı olduğu ve dine karşı olduğu söylendiği yıllardı, 1911’de Trablusgarp'a kaçak yollarla gitti. Vatanı savunması arz ediyordu. Tobruk ve Dernede görev aldı. İtalyanlara karşı Tobruk Savaşını kazandı. 1 yıl sonra Derne Komutanlığına getirildi. 1912'de Balkan Savaşı baş gösterdi. Mustafa Kemal Gelibolu ve Bolayır'a gitti. Dimetoka ve Edirne'nin alınışında bulundu, katkıları büyüktü. Geri alınışında büyük hizmetleri görüldü. Sofya Ateşemiliterliğine atandı, Mustafa Kemal’i Dünyaya tanıtan fotoğrafı buydu, https://isteataturk.com/...07571365_ataturk.png Kıyafet balosu için İstanbul’dan istetmişti, Salona girdiğinde alkış tufanı kopmuş, ilgi odağı olmuştu, “Yeniçeri kıyafeti diye bilinse de Uçbeyi kıyafetiydi," 1914’te Yarbaylığa terfi etti, Sofya’da duramazdı, düşman Çanakkale’de idi, Enver Paşa’ya telgraf üzerine telgraf çekti, “Çanakkale’ye atandı, Orient Express’le İstanbul’a geldi, Tekirdağ’dan Halep isimli vapura bindi, Anafartalar Kahramanı, Gelibolu’ya ayak bastı.”
* “57'inci Alayı alarak yolsuz, sarp ve derin derelerle kesilen arazide intikal ederek, saat 09.40'ta Kocaçimen mevkisine vardı. Burada 57. Alay dinlenmeye bırakılmış, Atatürk Conkbayırı'na geçmiştir. Orada cephaneleri bittiği için çekilen ve düşmanca kovalanan bir gözetleme bölüğüne rastladı, Mustafa Kemal anlatıyor: "- Nerede düşman? - İşte diye 261 rakımlı tepeyi gösterdiler. Gerçekten de düşmanın bir avcı hattı 261 rakımlı tepeye yaklaşmış, serbestçe ilerliyordu. Düşman bana askerlerimden daha yakın. Düşman bulunduğum yere gelse kuvvetlerim pek kötü duruma düşecek. O zaman, bir mantıkla mıdır, yoksa bir içgüdü ile mi, bilmiyorum, kaçan erlere: - Düşmandan kaçılmaz dedim. - Cephanemiz kalmadı, dediler. - Cephanemiz yoksa süngümüz var, dedim. Ve bağırarak, - Süngü tak, dedim. Yere yatırdım. Aynı zamanda Conkbayırı'na doğru ilerleyen piyade alayı ile Cebel Bataryası'nın erlerini marş marşla benim bulunduğum yere gelmeleri için yanımdaki emir subayını geriye saldım. Erler yatınca, düşman da yere yattı. Kazandığımız an, bu andır." *
“Cephede öğle yemeklerinde bando çaldırıyordu, Askerin moralini yüksek tutmaya çalışıyordu, İngilizler deliriyordu, bombardıman daha da kuvvetleniyordu, Carmen Operetinden parçalar çaldırırdı.” * “Size ben taarruzu emretmiyorum, ölmeyi emrediyorum. Biz ölünceye kadar geçecek zaman içinde yerimize başka kuvvetler ve başka kumandanlar gelebilir” diyecekti, göğüs göğüse süngü çarpışmaları yapacaktı, Düşman onu ve kahraman Mehmetçiği hiç unutmayacaktı, * Savaşın huzursuzluğunu biraz olsun azaltmak için kitap okuyor, İstanbul’daki arkadaşı Corinne ile Fransızca mektuplaşıyordu *
Anafartalar Kumandanı Mustafa Kemal Paşa gündemdeydi, Gazeteler ondan bahsediyordu, Harp Mecmuası’nda “Çanakkale kahramanı” başlığı ile fotoğrafı yayınlanacaktı, Baskı durdu, fotoğraf kalktı, Yıllar sonra Yakup Kadri Karaosmanoğlu TRT’de anlatacak, “Enver Paşa’nın Mustafa Kemal’den bahsedilmesin” diye emir verdiğini söyleyecekti, İttihad ve Terakki Paşaları rahatsızdı, Mustafa Kemal adı her yerdeydi, Tenkit ve raporları onu ön plana çıkartıyor, Terakki liderleri onu İstanbul’dan uzaklaştırmak istiyordu, Anafartalar Grubu Komutanlığındaki üstün başarı ve hizmetlerinden dolayı, 17 Ocak 1916'da Muharebe Altın Liyakat Madalyası ile ödüllendirildi, Çanakkale’de kazandığı “Kılıçlı Gümüş Liyakat Madalyası” en sevdiği madalyaydı, Onu hiç çıkarmayacaktı… 1916'da karargâhı Edirne'de bulunan 16'ncı Kolordu Komutanlığına atanmıştır, “15 veya 16 Mart 1916'da Diyarbakır'daki görevine gitmek üzere İstanbul'dan ayrılmıştır. 26 veya 27 Mart'ta kolordunun komutasını üzerine almıştır. Albay olarak görevi üzerine alan Mustafa Kemal, 1 Nisan 1916'da mirlivalığa (tümgeneralliğe) terfi etmiştir.”
* İncelemeyi uzatmamak adına; Bu kronolojinin devamına Falih Rıfkı Atay ‘ın Babanız Atatürk kitabına yaptığım incelemeden devam edebilirsiniz. --->> #32524477 Osmanlı’nın son durumu, Balkan savaşları, Trablusgarp ve devamı için Zeytindağı incelememe bakabilirsiniz. ->>>#31846184 Sakarya Meydan Muharebesi ve Başkomutanlık Meydan Muharebeleri için -->> #28696189
19 Mayıs 1919 ve sonrası için Nutuk incelememe bakabilirsiniz. ->> #28597997 *
Kitabın Kaynakçasız olduğu sürekli dile getiriliyor, doğrudur kaynakça yok. Lakin bu kitapta kaynakçaya ihtiyaç var mıydı? İnanın bana gerek yoktu. Zaten bir kitaptan alıntı yapıyor ise Yazarın adı ile konuya başlıyor. Geri kalan kısım bilinen şeylerin Özdil yorumu ile bize ulaşması. Yani yazılarına ve kitaplarına aşinaysanız zaten biliyorsunuz demektir. Sizler için bir kaç not aldım ve son okuduğum İpek Çalışlar'ın kitabında ki bilgiler ile ufak bir karşılaştırma yaptım;
Sayfa 102 Çerkez(s) Et(d)hem olayı çok kısa tutulmuş, malum yeterince ortalığı karıştıran var, en azından bir iki sayfa ayrılmalı, ilk defa karşılaşan okura bilgi verilmeliydi,
Sayfa 197 ‘de Latife’nin Mustafa Kemal’i köşk’te karşıladığı yazıyor, Mustafa Kemal Atatürk Mücadelesi ve Özel Hayatı kitabında ise Latife’nin evde olmadığı, daha sonra geldiği, içeri girmek isterken içeri alınmadığı ve bu evin hanımı benim dediği aktarılıyor. Daha sonra Mustafa Kemal kapıdan gelen sese doğru gidip, Latife’yi karşıladığı belirtiliyor. Aklına babasının Mustafa Kemal’i köşk’e davet ettiği sonradan aklına geldiği belirtiliyor.
Sayfa 202’de Latife ile Mustafa Kemal boşandığından birbirlerine mektuplar yazıyorlar. Bu mektuplar şu an sergileniyor. Yılmaz Özdil başka, İpek çalışlar farklı anlatıyor. Çalışlar Latife’nin Aile yadigarı dediği ve notlar olan kitaplarını aldığını söylüyor. Özdil; Latife’nin kitapları Mustafa Kemal’in ricası ile bıraktığını yazıyor.
Sayfa 211 Fikriye’nin intiharı. İpek çalışlar birden fazla örnek ile konuyu geniş tutarak havada bırakıyor. Özdil, Turgut Özakman’ın filme uyarladığı şekilde intiharı anlatıyor. Çalışlar o kadar çok örnek vermişti ki, konu yaverin üzerine kalıyordu. Çok üzücü bir durumdu, Mustafa Kemal Fikriye’nin ölümünü kolay atlatamamıştır. O yüzden önemli bir konudur.
Derinlemesine inceleyiniz, Latife Hanım ile ayrılığına zemin hazırlayacak dönemlerin başlangıcına işaret eden olaydır. Sayfa 213’te Sabiha Gökçen’in Latife ve Fikriye kıyaslaması var. Unutulmasın, sayın Gökçen ikisi ile bir arada olmadı. Köşke daha sonra geldi.
Sayfa 295 te Mustafa Kemal’in asıl sesinden bahsediyor sayın Özdil… https://www.youtube.com/watch?v=g-b67r8feec Celal Şengör bu sese bilerek mi kalınlaştırdınız, ne gerek var buna demişti. Orijinal sesinin daha ince olduğunu söylüyordu. Tarihin teknolojik yönden gelişmemiş olmamasının sorunlarından biri. Hala emin olamıyoruz.
Sayfa 335 Topal Osman… Çankaya’da bir silahlı çatışma olduğu ortak kanı. Bundan sonrası biraz sıkıntı. Yalnız asıl konu Trabzon Mebusu Ali Şükrü Bey… Yalan, yani Çukur Tarih yazanlar Mustafa Kemal’in Topal Osman’a emir verdirdiği, Topal Osman’ın Ali Şükrü’yü öldürdüğünü, sonra Atatürk’ün Topal Osman’ı öldürttüğünü yazıyorlar.
Topal Osman Mustafa Kemal’in korumasıdır. Ali Şükrü’nün Mustafa Kemal’e söylediği sözler üzerine bu durumu kendi şahsi kararı ile yapmış olduğu kanısı vardır,
İpek Çalışlar bir çarşaf konusu ortaya atmıştır. Strateji bakımından mantıklı olsa da bana pek mantıklı gelmedi. Bu konu ile ilgili detaylı araştırma yapmak önemli. Eğer belgelendirilemeyen bir şey ise, farklı yorumların olması doğal bir durum.
Sayfa 467 de Atatürk’ün üçüncü kez kalp krizi geçirdiği yazıyor. İlk ikisini genelde Laitife Hanım’a bağlıyorlardı. Yalnız o zamanın teknolojisi ile bunu anlamanın imkansıza yakın olduğu belirtilmiş kendi doktorları tarafından. Sadece tahmin yürütülmüş. Yabancı iki doktor bu durumu savunmuş, yalnız ilerleyen yıllarda bir daha böyle bir sorunla karşılaşmamıştır Mustafa Kemal. *
* * * Mustafa Kemal’i yazmak Yılmaz Özdil’in boynunun borcuydu, yazdı. Mustafa Kemal’i okumak, anlamak, araştırmak da bizim boynumuzun borcudur. Ne bir kitap okumakla onu anlayabiliriz, ne de onun fikirlerini belleğimize alabiliriz. Ömrü cephelerde geçmiş olmasına rağmen, her zaman şık giyinirdi, Bizim günlük hayatta bahane ettiğimiz şeylerin hepsi, onun karşılaştığı durumlara kıyasla hiçbir şey. Mustafa Kemal’i kimse yıpratamaz, sadece saygısızlık yaptıklarını sanırlar lakin baş edemezler, Vücut bulmuş bir Mustafa Kemal ile baş edemediler, heykelleri ile takılıyorlar, Fikirlerinin yayıldığı Milyonlarca Mustafa Kemal ile asla baş edemediler, edemeyecekler, Unutmayalım “Fikirlere Kurşun İşlemez.” Bırakın kendi hallerine, onlarda öyle mutlu olsun demeyeceğiz, Daha çok öğrenecek ve gayri resmi yalan tarih anlatılarına belgelerle cevaplar vereceğiz. * * *
Yazdığım en uzun inceleme oldu. Sevgili Yılmaz Özdil; Eline, emeğine, içinde ki Atatürk sevgisine sağlık. Bu kitap çığır açan yeni bilgiler mi sunuyor, hayır, Tartışmalı bilgiler var mı, her Atatürk biyografisinde olduğu gibi, evet, Sevgili Özdil; Atatürk’ü bilmeyen ya da ders kitaplarından öğrenmiş insanlara, Tarihten korkan ve detaylı biyografileri gözünde büyüten, Araştırma yapmayan, merak etmeyen, Yalan tarih yazanlara cevap veremeyen, Selanik neresi diye sorsalar, Ankara’da değil mi diyecek kişilere, En basit anlatım ile Mustafa Kemal’i anlatmışsın. Atatürk’ü keşfetmeleri de artık onların boynunun borcu olsun, Yeni bilgiler edinmek için kendilerinde “kuvvet” bulsunlar. Dönemin öncesi ve sonrasını anlamak için yeni araştırmalar yapsınlar. * Kırmızıkedi ve bu kitapta emeği geçen herkese teşekkürlerimi sunuyorum. Müthiş bir kampanya ile yoluna devam ediyor. * Bu uzun incelemeyi okuduysanız, teşekkürlerimi sunuyorum. Okuyun, Okutun, Hediye edin. Yalnız; tembih edin ki bu kitapla sınırlı kalmasınlar, Sadece başlangıçları olsun…
İlber Hoca’nın Atatürk kitabına detaysız bir kitap olduğu için eleştiri yapmıştım, vazgeçtim. Detaysız tabirimi, hitap ettiği kitleye kolay ulaşması ve anlaşılır olması bakımından yeterli olarak değiştiriyorum.
Araştırdıkça daha çok kitap bulacaksınız emin olun. Örnek olması açısından vermek istedim. *
* Celal Şengör’den güzel bir hediye bırakıyorum sizlere; https://www.youtube.com/watch?v=rkOHtieBG5k * * Atatürk ve Sevgi ile kalın… Atatürk’ün izinden değil, Yolundan gidin… Neyi nasıl yaptığını, neler yapmak istediğini anlayın, Onun izi 10 Kasım 1938 günü Saat 09:05’te ebediyete intikal etti, Onun yolu 10 Kasım 1938 günü saat 09:06’da bize armağan oldu. * Yolun, yolumuzdur, Açtığın Yolda, Gösterdiğin Hedefe! … * Ruhun Şad olsun! Kurduğun Cumhuriyet ilelebet Payidar Olsun! Cumhuriyet Bayramımız Kutlu Olsun! Atatürk’ün görüntüleri ile birlikte 10. Yıl Nutku Konuşması; https://www.youtube.com/watch?v=wQPtkbAiRrU … Bir Milletin Yeniden Doğuşu; https://www.youtube.com/watch?v=JWi-5AVfX9I * Son olarak bir sorum var, bize ne lazım İsmet Paşam? https://www.youtube.com/watch?v=bn3NVJ2YfG0 * Cumhuriyetimizin 95. Yılı Kutlu Olsun! * Saygı ve Sevgilerimle… * …
-Ben öldürmedim kızımı. İntihar etmiş kendisi sabahın seherinde. Ne duyduk, ne de gördük. Anası uyandırayım diye odasına girdiğinde asılı bulmuş öyle. Bizler fakiriz; ama hiç bir şeyini de eksik etmedim. Her gün aş pişer bu hanede. Bayramda seyranda giyim kuşam da alırdık. Okumak istedi, ona da yok demedik. İstesem, okutmazdım mesela. Hevesini kırmadım bir baba olarak. Liseyi bitirmesine izin verdim. E daha ne? Nasihatlarım olurdu tabi arada. İyiliği için dövmüşlüğüm de vardır. Severdim kızımı ben. Pek konuşmazdık. Zaten anası vardır, ablası vardır; bir derdi oldu mu onlara söylüyordur. Ben muhafazakarımdır. Namazımda niyazımda bir adamım. Bize uymaz arkadaşlığı olsun, çevresi olsun. Ha gençtir, özentisi olur; ama gereğini yapmak baba olarak bana düşer. Gereği neyse yapmışızdır. Çalışmaya yeltendi bir ara; zaman belli, ne işinde çalışacakmış ki,? Korudum kolladım kızımı ben. Kollamak ne zamandır baskı oluyormuş? Yazısı buymuş nihayetinde, Allah rahmet eylesin…
-Anayım, içim yanıyor….Niye böyle bir şey yaptı bilmiyorum. Ev işi sevmezdi kızım; yemekti, ütüydü gelmezdi elinden. Gözü dışarıda demeyeyim de, olmaz işleri düşünürdü hep. “Okuyayım” dedi, “çalışayım” dedi. Nerede okuyacak da nerede çalışacak? Bir ara tuhafiyeye girdi; laf atan olmuş buna. Tamam, ben de dövdüm; ama iyiliği için. İşsizliği mi, düzeni mi ne, protestoya gitmişti bir kere. Babasının da, abisinin de kan beynine sıçradı. Kapanmıştım kızımın üstüne; yine yara bere olmuştu her tarafı. Baskı yapmadım değil, yaptım. Odasından çıkartmadım. Ama niye? Evlensin diye, evini açsın, yuvasını kursun diye. İster miydim sonu böyle olsun? Kaderi böyleymiş, toprağı bol olsun…
-Ben abisiyim. Sonuçta bacımızdır, hayırla anmak gerekir. İçi temizdi, sonra saygılıydı bana. Ama bilirdim ki fikirleri zıttı. Belli etmezdi,ama asiydi. Mahallede, adamın biri bir kediyi tekmeledi diye üstüne yürümüştü adamın bu kız başına. Dövmezdim diyemem, ama iyiliği için yani. Bir kere sinemaya gittiğini haber almıştım. Böyle sanat filmi mi ne, bir hafta dedikodusunu yaptılar buralarda. Namusumuz beş paralık oldu. Ha gereken cezayı vermedim mi abisi olarak, verdim. Hanım olsun istedim, çoluk çocuğa karışsın istedim. Beğenmedi kimseleri. Kız kurusu çıktı başımıza. Ama iyi kızdı bence. İyi yapmadı intihar etmekle; büyük günaha girdi yani. Neyse, Allah günahlarını affetsin…
-Ben onu daha iyi anlardım ablası olarak. İçini bana açardı. Konuşmaları falan tuhaf olurdu bazen. “Kendi ayaklarımın üzerinde duracağım ben, beni kimse ezemeyecek” der dururdu. Dayanamadım, bir kere de ben dövdüm. Başına kötü bir şey gelmesin diye, iyiliği için. Evlenmeyecekmiş de, tek başına yaşayacakmış da, anca seveceği, kendisine saygı duyan bir adam bulursa, o zaman belki fikri değişirmiş de… Saçma sapan şeyler işte. Eve gizliden kitap getirirdi. Şöyle bir bakardım da anlamazdım. Şimdi düşünüyorum da, aslında iyi bir insandı; aslında belki iyi şeylerdi yapmak istediği. Ne bileyim ben, bizim namusumuzda olmaz öyle şeyler. Ama namussuzdu da diyemem. Öldü gitti işte,…Bütün elbiselerini, eşyalarını attı bizimkiler. Yaktılar kitaplarını sobada. Yanmış kitap kokusu serpiliverdi sokağa… O kokunun içinde kardeşimin kokusunu hissettim… Kardeşim gibi koktu kitaplar, kitaplar gibi koktu kardeşim… İkisini ayırmıştım kitaplarının. Cengiz Aytmayov diye bir yazar, ”İlköğretmenim”; biri de Aziz Nesin, gerçi şeytan derler o adama ama kardeşim şeytana tapmazdı. Kardeşim okumuşsa vardır bir bildiği, “İnsanlar Uyanıyor”`o kitabın adı da. Özlüyorum kardeşimi aslında, çok özlüyorum aslında…Feminist miydi komünist miydi bilmiyorum ama çok günahkar da olsa cesurdu, saftı aslında… Bağrıma basamadım ölüsünü bile; bu iki kitabı bağrıma basıyorum geceleri… Neyse işte, mekanı cennet olsun…
Sayfa 80 - Kerasus Kitap
