beni anlamanı öldür seni anlamamı bağışla
gözlerimiz ne kadar güzel ne kadar nefes nefes
herkeslere bakma herkesler havamıza astım
uzan tut kendine kalbinin tozlarını alacak bu bez
kalıyorsun,
onbinküsuruncukez... /
sabaha daha çok var
ama biliyoruz ki bir sabah var..
ölüp gideceğiz işte
yetmedi mi o güzelim şarkılar
yetmedi mi
bu kadar hayvanımıza bu kadar kafes?
radyoyu açıyorsun kuşlardan kalma bir şarkı başlıyor yine
dönüyorsun
onbinküsüruncukez...
kimsenin olamadım
kimsem olmadı allah’tan ve anamdan başka
şartsız şurtsuz kim affettiyse hepimiz onunuz esasında
vurgunuz yarım kalana
kendimizle dargınız
ağlamak için insanın kendinden başka bir yari daha olmalı yarasında
her türlü galeyana hazırım
yeter ki düştüğüm zaman kalkmayayım
trensizliğimi yutuyor her defasında bomboş kalan bir gar
sabaha daha çok var ama biliyoruz ki bir sabah var
ölüp gideceğiz işte yetmedi mi o güzelim şarkılar
yetmedi mi bu kadar hayvanımıza bu kadar kafes
radyoyu açıyorsun kuşlardan kalma bir şarkı başlıyor yine
dönüyorsun
onbinküsüruncukez.
“Sabaha daha çok var ama biliyoruz ki bir sabah var.
Ölüp gideceğiz işte yetmedi mi o güzelim şarkılar,
yetmedi mi bu kadar hayvanımıza bu kadar kafes...
Radyoyu açıyorsun kuşlardan kalma bir şarkı başlıyor yine,
dönüyorsun
onbinküsüruncukez.”
sabaha daha çok var
ama biliyoruz ki bir sabah var..
ölüp gideceğiz işte
yetmedi mi o güzelim şarkılar
yetmedi mi
bu kadar hayvanımıza bu kadar kafes?
radyoyu açıyorsun kuşlardan kalma bir şarkı başlıyor yine
dönüyorsun
onbinküsüruncukez.