Biricik Sevgilinin (sav) hırkalarını düşündün mü hiç?
Biricik Sevgilinin (sav) hırkalarını düşündün mü hiç?" Kuşçu "Hırka" der demez, Regaib Kandili arifesinde gördüğüm rüyaya kaymıştı aklım. Minberde ve mihrabda vaizi ve imamı açık şekilde görememiştim. Her ikisinde de gördüğüm abaydı aslında. Keza gördüğüm o abayı Efendimizin (sav) meşhur abasına benzetmiştim.
"Ey Ehl-i Beyt!
ŞAİRİN KANI
Kanıdır şairin bu sevilmiyen yüz
Gözleri bir köpeğin, bırakmış köpeğini
Tanrısız, kimsesiz, her şeysiz biraz
Gözleri bir başına insanlar gibi
Kanıdır şairin ölümle kımıldamaz.
Kanıdır, bilirim, şairin kanı
Kocaman bir aşk lekesi yıkanmış eski evlerde
Kanıdır, bir adam ki düşürüp ellerini
Önce yorgun ve asil, sonra mahzun ve ürkek
Beyazı unutulmuş orta çağ resimleri.
Kanıdır şairin, gecenin her yerinden
Sevişmeye gireriz korkunç ve bıçak gibi
Açılıp yataklara amansız güllerimizle
Sanki biz her cinsel olayda biraz gemici
Bir gidip bir geldiğimiz o hayal illerinde.
Yüzüdür şairin kanarsa yalnızlıktan
Bir yüz ki upuzun kadınsız günler gibi
Ve nasıl bir acıdır ki, acıyla anlatılmaz
Bir hiçin bir ağızla duraksız kemirildiği
Öyle bir sıkıntı ki ölümle kımıldamaz.
Sayfa 34
Neden yarım bırakılmış bir yazı
Dar Kapı'nın henüz başında "çok sâde bir dille" anlatacağını söyler Gide hatıralarını. "Aşk sâde bir dil ile nasıl anlatılabilir ki?" notunu aldırmış bu cümle bana sayfanın hemen kenarına. Asırlardır anlatılan aşkın sâde bir dili bulunabilmiş değil ki! Aynı paragrafı bitirirken "hikâyeyi anlatarak bulacağını umduğu en
Geçmez sandıkların da geçiyor. Önce için geçiyor, sonra gözünün önünden anıların geçiyor. Sonra geçmez sandığın kabuk tutan yaraların da geçiyor.
Sayfa 85Kitabı okudu
