Çocuklarımıza pek az oynadıkları pahalı oyuncaklar almak yerine, zaman ve parayı onlarla bir şeyler yapmaya ayırsaydık, daha mutlu olabilirlerdi. Bolluk sabırsızlığı, sabırsızlık mutsuzluğu tetikliyor. İçimizdeki en hiperaktif insanlar en düşük can sıkıntısı eşiğine sahip olanlar. ‘Boş’ zamanla yüzleşmek yerine, bir etkinlikten diğerine koşuyoruz. Halbuki koşuşturmacayla geçen günler bize geride hiçbir esaslı duygu ve his bırakmıyor. Hayatlarımızı ‘telaş tuzağı’ndan kurtarmak için, neyin önceliğimiz olduğunu, hayatı hangi değerleri öncelikli kılarak yaşayacağımızı bilmeliyiz.